Krijtstrepen

In Londen voel ik me helemaal thuis. Ik ben daar namelijk heel modern met mijn kostuum. In Londen loopt iedere heer in een krijtstreeppak. Zeker in de wijk Bankside waar ik een week heb mogen vergaderen aan de voet van de St. Paul. We waren te gast in een advokatenkantoor en daar wordt je goed verzorgd. En de lunch hebben we buiten genuttigd op een bankje in het park voor St. Paul cathedral. Ik heb zelfs 1 keer in de crypte van de katedraal gelunched.

Ze dragen dus allemaal krijtstrepen, maar gelukkig geen bolhoeden want die was ik vergeten mee te nemen.

Op zondagmiddag ben ik aangekomen en heb op Heathrow gelijk een oester gekocht. Ik bedoel de Oyster kaart, een OV-chip kaart die je in alle metro's en bussen in Londen kunt gebruiken. Vreselijk handig en ik begrijp niet waarom ze daar in Nederland zoveel moeite mee hebben.

Daarna had ik een ontmoeting met George Bush. Dat moet ik even uitleggen. Zoals je weet heb ik hem eind october gesproken op het Witte Huis in Washington. Toen hebben we afgesproken dat we zouden proberen om een afspraak te maken tijdens zijn afscheidtoernee door Europa. En omdat we tegelijk in Londen waren hebben we de kans aangegrepen. Toen ik aankwam met mijn vliegtuig, moest ik op de taxibaan even een halfuur wachten om hem in zijn Airforce One te laten voorgaan. Hij kwam namelijk van links (Engeland!). Zoals gewoonlijk was hij weer aan de late kant, want ik stond al een tijdje voor Buckingham Palace te wachten toen hij de hoek om kwam scheuren. Maar goed, we hebben elkaar weer gezien en daar was het om te doen. Overigens stond er een groot ontvangst comitee om hem op te vangen, dat heeft hij vast heel erg leuk gevonden. Ja, hij is heel erg populair in Engeland.

Londen heeft diverse prachtige parken met heel veel vogels. Daarnaast hebben ze ook eekhoorns en die zijn al net zo brutaal als hun familie in de USA. Toch blijven ze mooi om te zien. Ook de reigers waren zo vriendelijk om te poseren en dat geeft leuke plaatjes.

De engelsen zijn ook zo vriendelijk om overal stoelen neer te zetten waar je in kan liggen luieren. Niet alleen in St. James park, maar ook in Hyde park.

Naast de parken zijn ook de pleinen heel gezellig, zoals Trafalger Square en Piccadilly Circus. Je mag daar gewoon op de beelden zitten en dat doen ze dan ook met grote groepen.

Je kunt ook overal naar huis bellen, het lijkt soms alsof ze geen mobiele telefoons willen gebruiken en dat spreekt mij wel aan.

Ze hebben nog steeds dezelfde taxi's die ze 50 jaar geleden hadden. Helaas kun je de Oyster card niet gebruiken in de taxi's, daar zouden ze nog iets aan moeten doen.

Er is 's avonds natuurlijk heel veel te doen in een grote stad zoals London en dat is moeilijk kiezen. Maar op loopafstand van mijn hotel aan Southwark street lag de Globe. Dat is een copy van het theater waarin Shakespear zijn toneelstukken opvoerde. Ik kon gelukkig nog een kaartje krijgen voor een voorstelling van The merry wifes of Windsor. Omdat je geen foto's mag maken tijdens de voorstelling had ik mijn camera thuisgelaten. Eigenlijk wel jammer want voor de voorstelling mocht je het interieur wel fotograferen. Ik had dus vanuit mijn loge het gepeupel beneden kunnen vastleggen. Terwijl zij de hele tijd moesten staan kon ik rustig zitten in mijn loge en van de voorstelling genieten. Ze spreken helaas wel een tamelijk ouderwets engels, maar het was redelijk te verstaan.

Jullie kennen mijn voorliefde voor kerken en musea. Deze keer ben ik niet veel in kerken geweest (ik heb slechts een blik in St. Paul geworpen) maar heb ik wel het Victoria & Albert museum gezien. je kunt daar uren rondlopen zonder dat je alles kunt zien. Er staan niet echt topstukken, maar wel een prachtige verzameling ijzerwerk. Daarnaast is het gebouw natuurlijk ook erg de moeite waard.

De laatste avond heb ik me behoorlijk engels gedragen. Via Soho (een echte gribusbuurt!) ben ik naar een pub aan Charing Cross gegaan en heb daar fish en chips gegeten met een pint of ale. Voor wie het niet weet, ale is een pislauw bier zonder schuim dat nergens naar smaakt, maar de engelsen zijn er dol op. Ik heb het maar niet op de foto gezet, want dan zouden ze me vast de Pub uit hebben gesmeten.

Terug ben ik bij Bank in de DLR gestapt (Dockland Light Rail) die me naar London City Airport bracht. Maar voordat ik dat deed heb ik bij de stockexchange gekeken hoe het met de aandelen ging. Daar werd ik echter niet vrolijk van en nog triester werd het toen mijn vlucht een uur werd vertraagd.

Als je de rest van mijn ervaringen wil zien kun je beter naar mijn Picasa galerij gaan, want daar staan diverse foto's, zoals de Big Ben, de Millenium bridge, de Tower bridge en de Diana memorial.

Ze proberen me gek te maken

Ze maken me het deze week wel erg lastig moet ik zeggen. Dat begon zaterdagnacht al toen Charlotte me vertelde dat ze van haar begeleider ook wel in december mocht afstuderen. Waar bemoeit hij zich mee! Gaat ze gelijk weer feestvieren en lanterfanten. Dat deden wij vroeger ook, maar wij kregen geen aanmoediging om het te doen. Als het niet mag is het namelijk veel leuker. Dus ik moet nog zien wat er van komt. Van dat feesten dus, die scriptie zal er wel een keer komen als de geest weer in de fles is teruggestopt. Rosé, daar komt niets dan hoofdpijn van.
Tot overmaat van ramp hebben ze Barteld zondag een blik onthouden door de boot tot zinken te brengen. Wij deden vroeger voor de start aan psychologische oorlogvoering, maar tegenwoordig sturen ze gewoon oorlogsschepen naar elkaar. Op die manier kun je als eerlijke roeier niet winnen. Als wraak hebben ze het hele veld genadeloos voor zich uitgedreven, maar ja, daarmee kom je niet aan het erevlot te liggen. De volgende wedstrijd zal ik hoogstpersoonlijk poolshoogte moeten gaan nemen om eventuele onverlaten een piloon te geven.
En tot overmaat van ramp hebben ze geprobeerd om Annelies in Thailand te houden. Ze doen gewoon alsof ze thaise is en het land niet uit mag. Gelukkig zijn we niet voor een gat te vangen en is de zaak weer rechtgezet. Toch houd ik ergens het gevoel dat ze zelf niet terug wil en daarom deze slechte list heeft verzonnen. Maar dan kent ze mij nog niet, door dit soort goedkope trucs laat ik mij natuurlijk niet verrassen.
Overigens is er nog wel een lichtpuntje te noemen vandaag. Jacqueline (Kramer) heeft mij verzekerd dat ze er alles aan zal doen om het milieu in 2020 minstens 20% beter te maken dan vandaag het geval is. En ze klonk behoorlijk overtuigend. Dat optimisme verdween weer enigszins na de andere sprekers, maar je moet iedere reddingsboei grijpen als je zonder zwemvest op zee ligt te dobberen.
Dat was wat ik even kwijt wilde voordat ik aan mijn rapportage over Londen begin.

Advertorial

Vanaf de plek waar ik sta heb ik een goed overzicht over de tuin. Daar gebeurt regelmatig iets bijzonders, dus ik hoef me niet te vervelen. Ik kan zelfs de TV zien als ik mij uitrek, maar daar kijk ik niet vaak naar. Bovendien staat hij meestal uit. Nee, in de tuin gebeurt veel meer. Vooral als het mooi weer is, dan zijn de mensen in de tuin en dan hoor ik alle nieuwtjes en roddels over de kinderen. Wel jammer dat die er niet meer zo vaak zijn. Maar een paar weken terug was er hier nog een roeiploeg op visite en zaten ze met z'n allen te eten. Heel leuk om al die domme krachten te zien schransen. Jammer genoeg hadden ze niet gewonnen, want dan hadden ze misschien wel een feestje gebouwd in de tuin. Ik hou van muziek waar je lekker op kan staan swingen.

Die man heeft onlangs het gras gemaaid met een electrische heggeschaar, dat gaf een geweldige herrie, mijn oren werden er doof van. Hij hoopte natuurlijk dat de mol daardoor zou besluiten om zijn spullen te pakken en met het hele gezin weg te gaan. Nou, mooi niet! Hij was nog maar net klaar met maaien toen Momfert uit wraak weer een nieuwe hoop opgooide. Laat die Momfert maar schuiven, volgens mij is hij nu de baas hier in de tuin. De vogels hebben geen last van hem, zij hebben een nest gebouwd in de klimop en dat is hoog genoeg, daar kan hij niet bij. Ze vliegen af en aan, want die jonkies die vreten je de oren van je kop. Ben benieuwd wanneer ze uitvliegen. Ik vind het niet leuk als ze de barbecue aanzetten, mijn ogen beginnen altijd te tranen door de rook. Ik begrijp ook niet wat ze er aan vinden, al dat lekkere vlees laten verkolen. Maar ja, zij zijn natuurlijk veel groter dan ik ben en ze moeten dus ook veel meer eten. En blijkbaar geeft al die koolstof een goede vulling. Ik zal blij zijn als die jongste weer thuis is, dan eten ze veel meer groente en dat ziet er een stuk kleuriger uit. Die oudste is een beetje maf, die zet haar laptop op de tafel en dan gaat ze de Libelle lezen. En aan het einde van de dak is ze helemaal gestresst omdat ze niets heeft gedaan. Ik kan daar best om lachen.

Ik ben een paar jaar geleden hier neergezet. Toen had ik ook nog plastic om me heen waardoor ik niet nat werd. Maar dat plastic was vergaan en toen hebben ze de resten er maar afgehaald. Dat vind ik wel prettig zo, want het was geen gezicht meer met al die rafels over mijn lijf. En de regen vind ik niet zo erg. Als het erg warm is, zoals met die hittegolf die we onlangs hadden, dan ben ik altijd bang dat ik smelt. En ik begin dan altijd heel erg te transpireren. Gelukkig sta ik niet in de zon, want ik geloof niet dat ik dat zou overleven. Toen ik hier nog maar net stond was ik bang voor de mensen. Ik dacht dat ze me ieder moment in de brand zouden steken. Boven op mijn hoofd heb ik namelijk een kort lontje. 's Nachts werd ik dan badend in het zweet wakker. En met dat plastic om me heen was het absoluut niet prettig. Maar nu ben ik niet meer bang. Het lontje is niet meer te zien en ik geloof niet dat ze nog weten dat ik een lontje heb. Dus ik voel me hier nu prima op mijn gemak. Ik lach maar even vriendelijk in de camera, dat staat wel zo goed op de foto. Die gieter is meer voor de sier, want een tuinkabouter zonder gieter is natuurlijk pure armoede. Nee ik mag niet klagen, ik ben hier best tevreden, dat kun je wel zien.

Bovenstaande foto's zijn beide vanuit dezelfde positie genomen en tonen de kracht van de 10x zoomlens van de Sony Cybershot DSC-H3. Ook bij somber weer kun je nog steeds prima foto's maken. De 4 Gigabyte memory stick kan meer dan 1200 foto's opslaan of bijna een uur aan film met hoge kwaliteit. Door zijn kleine formaat is hij eenvoudig mee te nemen naar de meest afgelegen gebieden. De batterij gaat heel lang mee en door de extra reserve batterij kun je dagen fotograferen zonder weer te hoeven bijladen. Kortom een machtig staaltje techniek in handzaam formaat.

Alweer regen

Na een korte hittegolf hebben we alweer regen. Vandaag wees onze regenmeter 40 mm aan en dat in maar een paar dagen. Nu kunnen ze daar in verweggistan wel zeggen dat wij voortdurend klagen, maar zij hebben daar makkelijk praten. Het is daar altijd mooi weer en als het regent blijft het ook nog warm. Hier wordt het gelijk weer vreselijk koud als het regent. De regen kwam deze week met bakken naar beneden, het was bijna geen dag droog. De barbeque heb ik maar weer schoon gemaakt en opgeborgen, die hoef ik dit jaar niet meer te gebruiken. En als ik de picknicktafel was zou ik spontaan gaan rotten met dit hondeweer. Nee, het is weer niks.
Tja, bovenstaande heb ik gisteren geschreven en vandaag voorspellen ze voor de komende week mooi weer. Kijk daar heb ik nou de pest aan, probeer je lekker te gaan klagen en dan verstoren ze het weer. We zullen binnenkort wel weer een hittegolf krijgen, net nu ik de barbeque heb ingevet en weggezet tot volgend jaar. Het is weer niks.
En dan die sportverdwazing. Ze zegt dat ze aan sport doet en als je vraagt welke sport, dan is het pilatus. Tegenwoordig verzinnen ze de meest gekke namen. Ik dacht dat dit een nieuwe sport was met prachtige, moderne apparatuur, maar het blijkt gewoon gymnastiek te zijn. In plaats van in de ringen maak je een vogelnestje op de grond en daar ga je dan heel diep over nadenken. Logisch, als je die knoop er een uur in laat zitten dan heb je de volgende dag wel spierpijn. Maar ze mogen me opsluiten als ik begrijp waar dit goed voor is. Ik zou zeggen: vlieg er eens uit, ga hardlopen langs de Amstel, dan zie je nog eens wat en doe je wat frisse lucht op. Die kwalijke dampen van je laptop verweken de hersenen en daar wordt je traag van.
Het blijkt ook nog eens verkiezingstijd te zijn op de Alma Mater. Vroeger had je twee stromingen. De ene preekte de revolutie uit naam van de arbeidersklasse, waarop de andere groep luidkeels riep: het grauw roert zich! Gemeenschappelijk aan beide groepen was dat ze allebei te veel bier dronken, de een uit de fles, de ander uit het glas en beide uit principe. Maar één ding was duidelijk: als je voor de een was, dan was je tegen de ander. Geen middenweg maar links of rechts. Tegenwoordig heb je zelfs op de universiteit een kieswijzer nodig om vast te stellen op wie je het beste kan stemmen. Het moet toch niet gekker worden! Nog even en ze drinken geen bier meer. Kunnen ze beter met z'n allen gaan roeien, maar dat is weer een heel ander verhaal. In ieder geval is mijn conclusie dat je de VU het beste kunt vergelijken met een afrikaanse republiek: stemmen worden gewoon gekocht.
Ook kwam mij deze week ter ore dat vegetariërs wel insecten eten. Dat komt natuurlijk doordat insecten niet aaibaar zijn. Dan heeft Joost Zwagerman toch gelijk met zijn Partij voor de Dingen (luister naar Bomvol 10 www.bomvol.com/10 ). Ik stem in ieder geval vóór de PvdD. En dat boek van Joost lijkt mij wel de moeite waard. Let op lezertjes: dit is een stemadvies zoals je die zelden van mij krijgt.
Helaas nu even geen foto's bij dit verhaal. Dat komt omdat we een nieuw fototoestel hebben gekocht. En ik heb nog geen kans gehad om hem uitgebreid te testen, want er kunnen maar 10 foto's in zijn intern geheugen. De 4 Giga stick is onderweg, dus verheug je alvast op de flitsende foto's en pikante filmpjes die de volgende blog zullen verluchtigen.

Hittegolf

Nederland zucht momenteel onder een hittegolf. Het wordt overdag bijna 25 graden en zelfs 's morgens vroeg daalt het kwik niet meer onder de 10 graden. Dat gaat nu al een week en er lijkt geen einde aan te komen. Ook voor de komende dagen wordt dit weer voorspeld. De mussen vallen van het dak (dat is een spelletje, ze lachen zich namelijk kapot om die zwetende mensen) en de rest van de natuur is uitbundig aan het groeien. En wij zijn trots op onze nederlanders die toch maar mooi weer de hitte weerstaan. Het beste kun je maar in je auto met airco gaan zitten en dat deden 350 km mensen gisteren dan ook. Wij koelen ons verhit gemoed echter met een koel glas witte wijn en af en toe een pilske. Gelukkig hebben wij onze puts en daardoor zullen we de hittegolf wel overleven.
Verstandige mensen zoeken hun verkoeling niet in de auto, maar op het water. Daar kan het heerlijk koel zijn. Je moet natuurlijk wel het verhitte geschreeuw vanaf de kant voor lief nemen. Maar om 7:20 's morgens is het op het water nog wel aangenaam. Lastig is het wel dat ook op het water file vorming dreigt te ontstaan en dan moet je weer een grote inspanning leveren om andere mensen voor te blijven.
Voor mij is het dus zaak om lange dagen op het werk door te brengen: 's morgens vroeg er naar toe fietsen en 's avonds laat weer terug, dan blijf je een beetje in de koele uren. Het enige probleem is dan nog de lunch. Wij lunchen namelijk buiten en dat kan best heet zijn als het windstil is. En als er wel een stevige bries staat dan waaien de servetten je om de oren. En bij een halve storm waait de soep uit de kom. Nee, het is niets gedaan deze hittegolf.
Dat verhaal over die aardbei vond ik eigenlijk wel boeiend. Ik heb vandaag eens gekeken of het klopt. En inderdaad: na een uur rennen zag ik er uit als een aardbei. Alleen was bij mij de sap er uit gelopen, hebben anderen dat nou ook? Ik heb het maar weer aangevuld met paddo's, ook al is het niet direct de tijd van het jaar voor paddo's. En verder groene thee, maar ondanks al deze drankjes bleef ik er tamelijk rood uit zien. Er moet dus nog iets meer achter die theorie van de aardbeien zitten.
Dankzij de hittegolf kunnen we wel lekker lang buiten zitten 's avonds. Vooral omdat we gisteren juffrouw zonneschijn op bezoek hadden. Die probeert te studeren, maar dat zegt het student altijd. Volgens mij doet ze helemaal niets, ze leest het papier op de kop en haar computer laat alleen maar plaatjes zien van het Vondelpark met haar vrijer op de achtergrond. Tja, de psychologie van het studeren, daar hebben ze in Leiden wel kaas van gegeten. Sowieso eten ze in Leiden nog al veel heb ik de indruk, maar dat is weer een heel ander verhaal. We gaan maandag over dit probleem praten met andere ouders. Inderdaad, eerste Pinksterdag, dus een speciale aangelegenheid.
En voor alle mensen in het buitenland: dit weekend is het pinksteren, moederdag, ouderdag en heet. Naar ik heb begrepen is dit een redelijk zeldzame combinatie, waarvoor alle studenten naar huis worden teruggeroepen. En omdat het moederdag is moet vader het eten klaar maken. Daar verheug ik me nu al op: grote brokken vlees die liggen te verkolen op de barbecue. Ook dat draagt weer bij aan de hittegolf. Gelukkig gaat onze Rita de files laten verdwijnen en dus verwacht ik veel minder broeikas gassen en krijgen we minder vaak een hittegolf. Rita heeft echter nog een klein probleempje: ze is voor 135.000 euro opgelicht. Ze gaat namelijk uit van het goede in de mens. Gelukkig springt Nina Brink (je weet wel, de vrouw die op 'bijzondere' wijze miljoenen heeft verdient aan world-online) bij met 50.000 euro. Ja, je hebt het goed gelezen: één van de meest succesvolle zakenvrouwen die miljoenen heeft verdient ziet Rita helemaal zitten. En daarom geeft ze 50.000 euro! Dat kan ze natuurlijk niet alleen betalen en daarom hebben haar dochter en moeder ook meegedaan om dat bedrag bij elkaar te krijgen! Het levert in ieder geval een bezoek op aan Pauw en Witteman, kwestie van zonnesteek zal ik maar zeggen. Ik heb geen uitnodiging gekregen voor Pauw en Witteman, maar wel voor de Postcode Loterij. Helaas ga ik die dag al met een schoolreisje naar Lübeck, dus de kans op eeuwige roem en miljoenen zal mijn neus voorbijgaan. Ach ja, wie voor een dubbeltje geboren is, moet nu eenmaal hard werken om een kwartje te worden.

Stilte

Een moderne kantoortuin waarin zo'n 20 mensen werken. Je kent ze wel, hoogopgeleide mensen werken er in een serene rust aan het ontwikkelen van nieuwe producten. Soms zijn het financiele producten, soms zijn het technische producten. En soms wordt er alleen maar gewerkt. Voor het voeren van een telefoongesprek ga je naar een aparte ruimte om de anderen niet te storen. Als je iets met een ander wil bespreken, dan geef je hem een tikje op de schouder en dan ga je samen naar een spreekkamer. Er heerst dus een serene rust. En vooral is het er heel erg stil. Heel erg stil.
In die omgeving werk ik dus de hele dag en als je het niet gewend bent val je onmiddelijk in slaap. Ik stond dus bij de printer, een moderne fluisterstille printer, helemaal aan de andere kant van de zaal dan mijn werkplek, toen plotseling de rust werd verstoord door een mobiele telefoon. Het geluid verscheurde de stilte en ik verstijfde kompleet, want: DAT WAS MIJN MOBIEL. Een waar pandemonium brak uit, iedereen begon door elkaar te roepen, het was een gekkenhuis. Tegen de tijd dat ik mijn mobiel had bereikt stond iedereen er al omheen gegroepeerd. En toen ik uitriep: problemen in Thailand, kwam iederen in beweging en werden groepen gevormd om samen aan de oplossing te werken. Binnen een kwartiertje was de oplossing gevonden en uitgevoerd. Daarom ben ik blij dat ik bij een bedrijf werk dat gespecialiseerd is in emergency apparatuur, want ik wil er niet aan denken wat er in zo'n geval gebeurd bij een willekeurig ander bedrijf waar ze bijvoorbeeld grasmaaiers ontwikkelen.

Er zijn ook nog andere dingen gebeurt de afgelopen dagen. We hebben een reisje langs Amsterdam en Leiden gemaakt. Wel een leuk verschil als je kijkt naar de grachten: in Amsterdam zie je jonge eendjes in de grachten zwemmen (je hoeft dus echt niet naar Uilestede om jonge eendjes te zien) en in Leiden zwemmen er zwanen door de grachten die de echte roeiers koude rillingen bezorgen. We hebben ons broodje sprot op het museum plein opgegeten in de zon, lekker warm, en daarna hebben we met veel plezier naar Janine Jansen geluisterd. De stemming was dus prima toen we met de trein naar Leiden vertrokken. Na een stevige vlees maaltijd bij Gaucho hebben we nog even op het terras van de Taj Mahal gezeten aan het water. Kortom, het was zaterdag een heerlijke dag.

Zondag was het nog warmer en daarom hebben we een fietstocht gemaakt door de omgeving. Het is fantastisch wat je tegenwoordig allemaal wel niet tegenkomt. Daarvoor hoef je echt niet naar Thailand te gaan. In plaats van slangen hebben wij pauwen, ooievaars en kangaroes. We hebben dus genoten van de fietstocht en de verbrandingen vielen erg mee. Dat is dus ter compensatie van koninginnedag, want het ziet er uit dat er vandaag toch wat regen gaat vallen. Maar dat spoelen we wel weg met een oranjebitter. Leve de Koningin!

Lente

Het lijkt er op dat de lente eindelijk is aangebroken. Echt warm is het nog niet, maar de zon schijnt en iedereen is in zijn tuin bezig. Het jaarlijkse ritueel van alle planten uit de grond halen en er weer nieuwe instoppen is een teken dat de lente is gearriveerd. Dat je het gras moet gaan maaien omdat het zogenaamd al weer veel te lang is, terwijl de eerste sprieten huiverend naar boven proberen te komen. Dat je de rommel moet opruimen, terwijl de plantjes zich daaronder nog net behaaglijk warm voelen. Jonge eendjes heb ik nog niet gezien, de dieren zijn over het algemeen veel verstandiger, ze wachten tot het echt warmer is geworden. De eenden kijken het liefst de kat uit de boom, ze zouden zelfs willen dat ze hem er uit konden schieten! Inderdaad, eenden zijn behoorlijk moordzuchtig.
En ja, ook ik ontkom er niet aan, het lentegevoel wordt mij met geweld opgelegd. Gelukkig hoef ik geen nieuwe plantjes te kopen, er staat nog genoeg onkruid in de tuin dat met een beetje goede wil kan doorgaan voor exotische planten. Dit jaar beperkt het zich tot wat opruimen. En we hebben een echte Puts aangeschaft. Jawel, ze zijn zeldzaam, maar wij hebben er 1 op de kop kunnen tikken. Je komt ze nog wel eens in het wild tegen. Dan zijn het oases van rust in een hectisch wandel gebied.Maar wij zijn er in geslaagd om een echte Puts te domesticeren. Zoals je weet is dit soort vernoemd naar de Heer Puts. Dit exemplaar hebben we van de heer Puts zelf gekregen. Afgelopen zaterdag zijn wij naar Sevenum gegaan, waar hij zijn handeltje heeft. Speciaal voor ons is hij op zijn vrije zaterdag met ons naar een schuurtje gegaan en daar had hij er nog 1. En die staat dus nu bij ons. Dit heeft niets met dierenleed te maken. Ik weet ook wel dat hout leeft en dat hout nog kan werken, maar bij ons hoeft hij niet te leven en hij hoeft ook niet te werken. Hij heeft bij ons dus een leven als een luis op een zeer hoofd (dat is een oud spreekwoord).

Natuurlijk hebben we het gevierd dat hij bij ons achter het huis is gekomen al was het nog wel wat koud. Zondag zijn wij gaan wandelen en dat was een goede gedachte. Ze hadden regen voorspeld en daarom was iedereen maar thuis gebleven. Maar het is niet gaan regenen en wij hadden dus de volledige stilte van de natuur in de buurt van Middelbeers. Ik vrees echter dat het komend weekend de meeste mensen er niet weer intrappen. We konden gaan wandelen omdat ons concert van de zondagmiddag naar de zondag avond was verplaatst. Er was namelijk een scherm op de markt in Eindhoven geplaatst waarop de mensen de wedstrijd van PSV konden bekijken en daarbij werd veel lawaai verwacht. Als PSV zou winnen zouden ze dus kampioen zijn. En inderdaad, ze hebben gelijk gespeeld, dus het feest ging niet door. Het komt nu weer net als vorig jaar aan op de laatste dag. Groningen heeft er alles aan gedaan om de competitie te verstoren, ze hebben WC-rollen uitgedeeld en vervolgens in brand gestoken. Maar ook dit heeft PSV niet geholpen. Tja, het zijn vreemde tijden in dit kikkerland. TON wil de mening van de mensen peilen via een website en we moeten van Wilders in debat gaan (zucht). Het belooft een saaie zomer te worden die alleen nog kan worden gered door een hittegolf. En daarom hebben wij dus een Puts aangeschaft.

Vissenpraat

Poseidon was des duivels nadat hij Fitna, de film van Wilders had gezien. Dat moet ik even uitleggen, anders kun je dat niet begrijpen. Goudvissen hebben een geheel eigen geloof, waarin de grote Gouden Vis een soort goeroe is die de wijsheid heeft verkondigd. Daarin zijn goudvissen superieur aan alle andere levende wezens op aarde. Aangezien ze hun geloof in een vissekom beleven heeft niemand daar verder last van. Bovendien is het geloof van goudvissen niet kwaadaardig en hebben ze geen zendingsdrang. Ze zullen dus niemand willen bekeren. Dat komt omdat goudvissen superieur zijn en als je geen goudvis bent heeft het dus ook geen enkele zin om hun geloof aan te hangen. Een uitstekend standpunt en als de mensen diezelfde filosofie zouden overnemen zouden er heel wat minder problemen zijn. Vanwaar dan die woede van Poseidon? Het feit dat christenen worden gedood doet hem niet zoveel, evenmin als het beledigen van de Koran. De joden kunnen als viseters ook niet op zijn sympathie rekenen. Nee, hij was bijzonder verbolgen over het feit dat Wilders wel ageert tegen de Islam, maar niet tegen viseters. Er komt in de film geen enkele vis voor, terwijl toch iedereen weet dat het geweld tegen vissen toeneemt, zowel in gevangenschap als in de vrije natuur. Daar zouden ze dus iets aan moeten doen!!! Er kwam nog bij dat er deze week bekend werd dat er steeds meer vis wordt gegeten. Daar werd Poseidon dus niet vrolijk van. Maar goed, het debat in de 2e kamer fleurde hem weer enigszins op toen Wildeman als een straatschoffie werd afgeserveerd.
En dit weekend was het al weer helemaal goed toen zijn film eindelijk af was. Wel ontstond er nog bijna een handgemeen omdat de provider de internet toegang had geblokkeerd, maar dat is nu opgelost, dus je kunt de film bekijken. Ik moet zeggen dat het een fraaie film is geworden. We werken nu al hard aan een vervolg waarin Poseidon zijn boodschap beter kwijt kan, maar daarvan kan nog geen planning worden afgegeven.

Koud

Na een korte, regenachtige zomer van zo'n 2 weken is hier de winter nu weer aangebroken met veel sneeuw. Die winter zal ook ongeveer 2 weken duren en dan zal een korte regenachtige lente van ongeveer 2 weken aanbreken. Het is nog niet zeker of er dan een regenachtige zomer komt, of dat we gelijk met een stormachtige herfst gaan beginnen. In ieder geval is er veel afwisseling in het weer dit jaar. Het is sinds mensenheugenis niet voorgekomen dat het sneeuwde met Pasen. Daar wil ik toch wel even twee kanttekeningen bij plaatsen:
1) het geheugen van de mens is kort en vroeger was alles beter.
2) Pasen was vroeg dit jaar. Het had nog 1 dag eerder kunnen zijn. Normaal is Pasen een paar weken later. Dat heeft allemaal te maken met de zon en de maan. Zoals bekend is de christelijke kalender gebaseerd op de zonnecyclus, in 1 jaar draait de aarde om de zon. Je mag ook zeggen dat de zon in 1 jaar om de aarde draait, dat komt beter overeen met de grondslagen van het geloof. En daarom wordt de datum van Pasen bepaald door de datum waarop het volle maan is. Dat is logisch, dus. En omdat de zonnecyclus en de maancyclus niet gelijk lopen wisselt Pasen steeds van datum. Daardoor weet Christus niet meer precies wanneer hij nu eigenlijk overleden is en dat is het werkelijke lijden van Christus. Maar ook dat mag geen verbazing wekken, want toen Christus leefde waren de Romeinen daar aan de macht en zij kenden ook nog restanten van een maancyclus. Overigens is er niets mis met de maan, alleen kom je niet helemaal goed uit als je tenminste wilt dat het 's zomers warm is. Daar moet je dan dus voor corrigeren. Dat geldt natuurlijk niet in landen waar het altijd warm is, daar kunnen ze net zo goed de maan als de zon nemen voor hun kalender. In Nederland hinken we op twee gedachten en daarom regent het hier ook altijd en zijn er regelmatig koude zomers. Je merkt, over het weer kun je pagina's vol schrijven. Overigens is die sneeuw best leuk. Als je met een opkomende zon door de besneeuwde omgeving fietst in deze tijd van het jaar, dan hoor je de vogeltjes fluiten en dat geeft toch een kortstondig moment van geluk.

Behalve deze kanttekeningen is er natuurlijk niets te melden in deze tijd van het jaar. De bomen zijn zonder bladeren, en de lammetjes heb ik ook nog niet gezien. Maar dat kan ook komen doordat we de laatste met de Paasdagen hebben opgegeten. De kwaliteit was weer prima dit jaar. En nu zitten we met ons allen te wachten tot er weer wat meer groen in ons hofje komt. Daar zat ik nog wel even over in moet ik zeggen. Niet over het groen maar over het hofje. Voor mij was 1 van de betekenissen van een hof een bos, maar ik heb gemerkt dat ik daarmee de betekenis zover heb opgerekt dat niet iedereen mij meer kon volgen. Dus heb ik dat proberen na te zoeken en vond ergens op internet deze uitleg:

Een hof is oorspronkelijk een omheind stuk grond waaruit zich de boerenwoning met bijbehorende landerijen heeft ontwikkeld. In de Middeleeuwen duidt men met het begrip 'hof'(ook 'villa' of 'curtis') het bezit van een heer aan. Men spreekt in dit geval ook wel over een domein: naast het kasteel of de versterkte woning van de heer omvat zo’n domein o.a. bouwland, bos, weideland en een dorp.

Tja, er wordt gesproken van een bos, maar niet van harte. Conclusie: Charlotte is niet het bos ingestuurd, maar woont eigenlijk in een boerderij. Zo zie je maar weer, je voorouders blijven je najagen. Volgend weekend toch maar weer eens kijken of dit alles wel klopt.

Het bos

Als iemand in zo'n leuk Amsterdams hofje gaat wonen, wordt die dan het bos ingestuurd? Daar moest ik gisteren aan denken toen ik in mijn eentje uit Amsterdam terugreed. Je krijg soms gekke ingevingen als je onderweg bent en toch even niets anders te doen hebt. Overigens is het hofje waar ik het nu over heb zo klein dat er niet veel meer dan 1 boom in staat, dus dat kun je geen bos noemen. Mogelijke waren de mensen in 1828 veel kleiner en leek het hofje heel erg groot, maar tegenwoordig kijken wij daar heel anders tegenaan. Dat bleek ook toen we het bed naar boven moesten brengen. De vroegere bewoners waren waarschijnlijk behoorlijk veel smaller dan de huidige bewoonster, want het kreng was met geen mogelijkheid door de trap te persen. Nu ik er aan denk is de verklaring waarschijnlijk veel eenvoudiger. De hofjes werden gebouwd voor alleenstaande dames. Nu worden ze bevolkt door alleenstaande studentes met een Queensize bed. Dat levert dus een conflict op. In Amsterdam hebben ze daar in principe een uitstekende oplossing voor, n.l. een hijsoog aan de nok. Helaas bleek toevallig deze kamer geen hijsoog te hebben. Maar een geluk bij een ongeluk was het dat het raam wel breed genoeg was om de koningin onder de bedden binnen te laten. Ik vraag me nog steeds af wat een mens met een dergelijke twijfelaar wil doen: te breed om alleen in te liggen en te smal om met zijn tweeën in te liggen. Zal ik wel nooit begrijpen. De foto laat de situatie zien, genomen met een groothoek lens want in werkelijkheid is het allemaal veeeel kleiner. Naast het ronde raam is het brede raam te zien waar het bed naar binnen is gegaan. Het geeft gelijk een idee hoe groot het allemaal is als je weet dat het raam ongeveer 1.80 meter is.

Iemand naar de roeibaan in Amsterdam sturen staat wel gelijk aan iemand het bos in sturen. De roeibaan ligt namelijk in het Amsterdamse bos. En het gaat al helemaal op als je dan ook nog roeit als een takkebos. Iedere vergelijking met bestaande roeiploegen berust overigens op louter toeval. Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.

Zoals je kunt zien: echte roeiers doen het op de Amstel, die laten zich niet het bos insturen. En de stemming zat er dit jaar bij de Head of the River goed in: niet alleen nattigheid in de boot, maar ook op het land. Geen thaise toestanden, maar gezellig hollands weer. En mocht je je afvragen wie van bovenstaande 8 heeft gewonnen: de boeg roeier was als eerste over de finish. Weliswaar heeft de stuurvrouw er alles aan gedaan om de boot met het roer naar voren over de finish te krijgen, maar deze omkeerpoging halverwege de race is niet gelukt. De 4 roeiers in het midden zijn invallers, dat kun je zien aan hun rode shirts.

Deze week heb ik ook begrepen waarom ze in Italië geen eieren verstoppen met Pasen. Ze zijn zelfs heel erg verbaasd, die Italianen, dat er met Pasen eieren worden verstopt, zij verven ze alleen maar. Ik heb daar nooit zo over nagedacht, bij ons verstopt de Paashaas gewoon ieder jaar de eieren. Maar in Italië hebben ze geen Paashaas, maar een Paaskonijn! En iedereen weet dat konijnen geen eieren verstoppen, dat doen ze gewoon niet. Ik denk dat ze een Paaskonijn hebben omdat konijnen dikker zijn dan hazen. En als je dat weer in chocola omzet, dan heb je dus meer chocola met Pasen. Als je het zo bekijkt is het allemaal weer heel logisch.
Ben ik toch benieuwd wat ze in Thailand hebben, ik vermoed een Paaskonijn want ze houden daar ook erg van zoetigheid. Of smelt de chocola daar zo snel met die temperaturen dat ze sowieso geen mogelijkheid hebben om aan pasen te doen?

Wat heb ik verkeerd gedaan

Je doet als ouder je best, je strompelt door het leven opdat je kinderen het beter hebben dan jezelf. En dan overkomt je toch nog de grootste ellende. Maar laat ik even een aanloop nemen zodat het allemaal niet al te hard overkomt. Uiteindelijk is de ramp al groot genoeg.

Ik begin (eindelijk) door te breken als schrijver. Mijn stuk is in zijn totaal gepubliceerd. Weliswaar is het in twee stukken geknipt, maar dat is logisch want het past ook op twee rubrieken. Ik ben er terecht trots op, want het is niet een stukje van een advertentie in een gratis blad, nee, je moet betalen om het stuk van mij te kunnen lezen. Ik verwacht binnenkort ook mijn vergoeding te ontvangen. En dit stuk je is ook niet anoniem, mijn naam staat TWEE keer expliciet vermeld. Je kunt dan wel geleerd hebben aan een of andere vrije universiteit, maar daarmee word je nog niet met naam vermeld. Ik zal binnenkort eens bij Harry langs gaan om te horen hoe je met zo'n nieuwe status om moet gaan. Kan ik gelijk een pijp aanschaffen, want dat schijnt het minste te zijn wat je als intellectueel moet doen. Natuurlijk blijf ik bescheiden, roem doet mij niets.

Verder zijn we deze week bij Sigmund langs gegaan, want onze nieuwe huiselijke situatie vraagt toch om enige bezinning. De ellende is dat die gek je gelijk voor een hele week laat betalen en je verhaal ook nog aan de Volkskrant verkoopt. Zo kan hij dubbel vangen. Ik heb er nu al spijt van, maar ja, je moet iets doen als alle kinderen het huis uit zijn gevlogen. Zo is het mij duidelijk geworden dat psychologen een goed inkomen hebben, terwiijl ze eigenlijk alleen maar domme opmerkingen maken. Dat is echt een vak voor roeiers, die hebben geleerd hoe ze heel hard trainen om vervolgens te verliezen. Aan mij is het echter niet besteed, ik bedoel natuurlijk het psycholoog zijn, want roeien is best leuk. Sigmund heeft ons in ieder geval goed getilt en ik hoop dat hij niet doorgaat met het publiceren van onze zieleroersels.

Mijn vertaling van het komverbod heeft vele reacties losgeweekt en zeker 1 persoon heeft zelfs de moeite genomen om te reageren. Het is toch schandelijk zoals onze dieren worden behandeld. Als er vroeger een kalf werd geboren, dan werd er na enkele weken een schets gemaakt, zodat het dier kon worden geïdentificeerd. Dat was zo ongeveer wat een paspoort is voor de mens. Je zou denken dat de dieren nu op de foto worden gezet in deze moderne tijd. Maar nee hoor, ze krijgen een gigantisch oormerk dat ook nog eens lijkt mee te groeien. Waarom doen we dat de dieren toch aan? Er is een partij van de dieren, maar dit lijkt niet op hun programma te staan. Ik ben er deze week achter gekomen waarom we dat niet zo erg vinden. Dat komt eenvoudigweg omdat er heel veel mensen zijn die allerlei gaten, labels en andere piercings door hun lijf jagen. Dat vinden mensen dus normaal! Ik heb altijd geleerd dat dit soort verminkingen typisch waren voor domme inboorlingen in Afrika en Azïë. Maar sinds de westerling regelmatig naar die gebieden gaat lijkt het er steeds meer op dat dit soort primitieve verschijnselen normaal worden. Het doorboren van lichaamsdelen wordt zelfs als teken van schoonheid gezien!? Tja, als we er zo tegenaankijken dan vindt ik dat we ook niet moeten klagen als dieren worden mishandeld. Ook de dieren moeten er maar aan wennen dat ze niet beter worden behandeld dan de mensen.

Na deze inleiding wil ik dan terugkeren tot mijn echte probleem: wat ik heb ik toch verkeerd gedaan? Je probeert je kinderen op te voeden tot zelfstandige mensen. Je leert ze dat je niet tevreden moet zijn met de feiten, maar dat je altijd moet begrijpen hoe het in elkaar zit. De natuur is een mysterie, maar met veel geduld kun je het langzamerhand ontrafelen. De mens is een schepping van God en alle ellende die ons overkomt hebben we te accepteren. Je sleept dus je kinderen mee naar alle kerken die je tegenkomt om de schoonheid van de godsaanbidding te tonen. Verder leg je uit dat er natuurwetten zijn waaraan je niet kunt ontkomen, zoals de zwaartekracht. Door helder te redeneren kun je alles om je heen proberen te begrijpen. Het leven heeft een begin en een einde en daar tussen door kun je af en toe een storing hebben en dat noemen we ziekte. Niet iets om je druk over te maken, het gaat vanzelf weer over. Je stuurt je kind dus met een gerust geweten naar Thailand, want je hebt er immers alles aan gedaan om haar voor te bereiden op die andere cultuur. Als je maar verstandig bent en de lessen van je vader toepast kan er niets mis gaan. En inderdaad gaat het lange tijd goed. Totdat ik de weblogs van de afgelopen week las. Je kunt gerust aannemen dat ik na het lezen van de weblog, en met name na het zien van de foto's lijkbleek werd. Mijn hart sloeg een aantal slagen over en ik moest mijn adem weer met geweld op gang brengen. Wat is er namelijk het geval: mijn dochter wil DOKTER worden!!!! Vreselijk om te constateren dat alles wat je hebt gedaan vergeefs is geweest. Vriendinnen zijn tenminste verstandig en schrijven iets over het verbeteren van apparatuur om het leven van de mens via de natuurkunde te verbeteren, maar mijn dochter schrijft met veel smaak over alle mismaakte wezens die ze heeft gezien. Ik heb ze er altijd voor weten te behoeden om de gesprekken tussen doktoren te horen. Van vroeger kan ik mij die verjaardagen nog herinneren. "Ik had deze week een leuk geval, iemand had een breuk en zijn darmen hingen op de grond". En ook: "Tja, dat kind was dus al 2 maanden dood toen wij die buik opensneden, maar wel interessant hoe dat de ingewanden van de moeder kan aantasten". Of bijvoorbeeld: "Als je zo'n open ruggetje hebt kun je alle zenuwen aanraken, dat is best een leuk spelletje. Dat doen ze zelfs als ze al een tijdje dood zijn, moet je ook eens proberen!". Je begrijpt, ik zie er als een berg tegenop om met twee van dat soort medicijnmensen aan 1 tafel te moeten zitten. Dus vraag ik me af: wat heb ik toch verkeerd gedaan?

PS Ik mail de verhalen van Sigmund niet, daar ga je maar zelf voor betalen (www.volkskrant.nl). Hij was al duur genoeg.

Komverbod

Vandaag heb ik de vissekom van Poseidon weer eens schoongemaakt. Mijn oog viel toevallig op een propje papier naast de kom. Nu ben ik niet nieuwsgierig, maar ik kon het niet laten om het papiertje te bekijken. Het was een keurig getypt velletje papier in het italiaans, zo te zien een oefening van een leerling. Bovenaan stond met rode pen een correctie van de docent geschreven: "Goed verhaal, alleen de laatste zinnen zijn onzin, heeft geen verband met de rest van het verhaal. Die moet je dus weghalen."; daarnaast stond het cijfer 6. Ik herkende duidelijk het vinschrift van Poseidon. Omdat ik natuurlijk enig italiaans ken ben ik het gaan vertalen. Ik geef het origineel met de vertaling. Alleen de laatste zinnen heb ik weggelaten. Het heeft inderdaad geen verband met de rest van het verhaal. Het lijkt er op dat de leerling zijn docent wil terechtwijzen.

Nel nostro paese gli animali sono rappresentato nel parlamento. Non sono animali nelle sedie, ma sono uomini che dicono che sanno ciò che gli animali vogliono. Una idea del partito per gli animali è una proibizione del boccia per i pesci rossi, perchè i pesci rossi vengono il stress. Molta gente ha ridere per questa idea e il partito non puo spiegare la proposta. Gli scienziati dicono che ogni pesce ha la sua preferenza per un ambiente a vivere. Non hanno ricercato la preferenza dei pesci rossi, ma probabilmente non piace nuotare nel boccia. Spesso hanno detto che il suono è il problema, ma non è vero, ha detto il professore universitario di acquacultura. I pesci hanno anche sufficiente di ossigeno. Specialmente i pesci rossi possono vivere nel acqua con poco ossigene.
Il problema dei pesci rossi è il stress physiologico pensono gli esperti dei pesci. Non sono molti pianti per nascondere nel boccia quando un uomo è nel vicino e il pesce ha pauro per gli occhi grandi. E anche non piace quando l’acqua è scambiato per l’acqua nuova ma molta fredda. Perciò i pesci rossi vivono per venti anni nella natura e solo un mezzo anno nel boccia.
Ho domandato a Poseidon che trova. Poseidon è nostro pesce rosso e ha tre anni.
Ha riso per questi argumenti. Certo, a lui non piace il cambio del’ acqua. Ma mi ha detto che molti pesci rossi sono grulli. E il partito per gli animali deve smettere a dire che i pesci rossi vogliono. Anche tra i pesci rossi sono pesci che dicono molte ma sanno niente. E il partito ascolta solo a questi urlatori come un grande parte dei uomini pensa che Geert Wilders è intelligente e che lui ha bene argumenti. Poseidon non ama politici. Sono tutti ladri mi ha detto. Poseidon sa bene che è successo nel mundo. Tutti giorni vede al TV e ha una opinione forta. Anche parla italiano bene, ha imperato da solo. Alora credo che Poseidon è giusto. Una proibizione del boccia è stupido. Ma non sono accordo con tutte le idee di Poseidon. Non voglio dare tutti gli pesci rossi un collegamento con internet nelle boccie. Anche i pesci rossi devono pagare.

Vertaling:
In ons land worden de dieren vertegenwoordigd in het parlement. Er zitten geen dieren op de zetels, maar er zijn mensen die zeggen dat ze weten wat de dieren willen. Eén idee van de partij voor de dieren is een verbod om goudvissen in een vissekom te houden, omdat de goudvissen dan stress krijgen. Veel mensen lachen om dit idee en de partij kan het voorstel niet uitleggen. De wetenschappers zeggen dat iedere vis zijn voorkeur heeft voor zijn leefomgeving. Men heeft de voorkeur van goudvissen niet onderzocht, maar waarschijnlijk houden ze er niet van om in een kom te zwemmen. Vaak heeft met gezegd dat het geluid het probleem is, maar dat is niet waar, heeft een professor in de watercultuur gezegd. De vissen krijgen ook voldoende zuurstof. Vooral goudvissen kunnen goed leven in een omgeving met weinig zuurstof. Het probleem van de goudvissen is de physiologische stress denken de visexperts. Er zijn in de kom niet veel planten om zich te verbergen wanneer een mens in de buurt is en de vissen hebben angst voor de grote ogen. En ook houden ze er niet van wanneer het water wordt ververst door nieuw, heel koud water. Daarom leven de goudvissen in de natuur 20 jaar en in de kom maar een half jaar.
Ik heb Poseidon gevraagd wat hij er van vindt. Poseidon is onze goudvis en is 3 jaar oud. Hij heeft gelachen om deze argumenten. Zeker, hij houdt niet van het verversen van het water. Maar hij heeft mij gezegd dat veel goudvissen watjes zijn. En de partij voor de dieren moet ophouden met te zeggen wat de goudvissen willen. Ook onder de goudvissen zijn er velen die veel zeggen, maar weinig weten. En die partij luistert alleen naar deze schreeuwers, zoals een groot deel van de mensen denken dat Geert Wilders intelligent is en dat hij goede argumenten heeft. Poseidon houdt niet van politici. Het zijn allemaal dieven heeft hij mij verteld. Poseidon weet heel goed wat er speelt in de wereld. Ieder dag kijkt hij naar de televisie en hij heeft een duidelijke mening. Hij spreekt ook goed italiaans, dat heeft hij zichzelf geleerd. Dus geloof ik dat Poseidon gelijk heeft. Een verbod op de vissekom is dom.

Ik hoop dat de vertaling goed is, mijn italiaans is nog niet perfect. Het is natuurlijk wel grappig dat een dergelijk omzinnig voorstel door een leerling wordt gebruikt om een opstel te maken. Blijkbaar heeft de leering het werkstuk in de prullebak willen gooien nadat hij door Poseidon op zijn fouten werd gewezen, maar gemist. En daardoor is het buiten de kom gevallen. Normaal lees ik niet de papieren van Poseidon als ik zijn prullebak leeg gooi.

Het trainingskamp

Het afgelopen weekend hadden we een trainingskamp. Wij gaan namelijk de komende zomer naar Siberië en de omstandigheden zijn daar zoals bekend bar en boos. Sneeuw en kou zijn daar schering en inslag (ik hoop dat de jonge lezertjes mij nu nog kunnen volgen) en daarom zijn wij nu al aan het oefenen. We verwachten dat we daar ook moeten gaan wandelen en daarom hebben we zondag aan een trainingskamp meegedaan om te wennen aan het lopen op grote hoogte. Het weer was precies zoals we dat in Siberië ook kunnen verwachten, kortom een prima timing voor de training. Na een verkwikkende nachtrust zijn we al vroeg op pad gegaan. Natuurlijk gingen koffie en broodjes mee want je kunt in Siberië ook niet verwachten dat er op iedere hoek een koffiekraampje staat met warme chocola. De enige luxe die we ons hebben gepermiteerd was de parkeerplaats voor de plaatselijke Golden Tulip Hotel. En daarna was het vreselijk afzien en berg op en berg af. Dit plaatsje heet dan ook niet voor niets Berg en Dal. De kan met heet water heeft de eerste test goed doorstaan en zo konden we op onze eerste stop op de top van een berg lekker een heet bakkie doen. En daarna natuurlijk weer door ploeteren. Gelukkig waren we niet alleen, er liepen ons hinderlijk veel anderen mensen voor de voeten. Maar stel je voor dat je op je eerste trainingskamp iets overkomt en er is in een straal van 1 kilometer geen ziekenhuis in de buurt! Dan mag je hopen nog weer levend in de bewoonde wereld te komen. Halverwege kwamen we bij de Duivelsberg aan. De naam komt overigens niet van duivel maar is een vervorming van Dufel en dat was de plek van een verdedigingswerk. Bovenop deze berg was het heel erg druk, want onderaan de berg ligt een parkeerplaats. Gelukkig maken ze tegenwoordig plaats voor oudere mensen en dus konden wij rustig op een bankje onze bammetjes verorberen. Daarna kwam de ergste marteling: de afdeling van de Duivelsberg en dan het pannenkoekenhuisje voorbij gaan zonder te stoppen. We hebben het gehaald en we zijn dus nu goed voorbereid op het zwaardere werk.
Nu weet ik dat er verschillende trainingsfilosofiën zijn. Zelf ben ik er een voorstander van om de training wat zwaarder te maken dan ik straks in het echt kan verwachten. Maar er zijn ook mensen die het juist veel lichter maken. Die gaan op trainingskamp in een of ander warm olifantenland en gaan dan wat rondhangen op het strand. Wat mij betreft mogen ze maar ik vrees dat ze straks in Siberië genadeloos door de mand vallen. En hou er rekening mee dat de Siberiërs keihard zijn: ze laten je gewoon liggen, met mand en al!
PS: Zoek op iedere foto de kabouter. Aanwijzing: kabouters hebben altijd rode jasjes aan.

De verbouwing

De verbouwing zit er op, de nieuwe huurders kunnen er in trekken. Dat zit namelijk zo. Toen de kinderen de deur uit gingen dachten we eindelijk rust te hebben. Weer gewoon zonder wroeging biefstuk kunnen eten. Op je fiets naar Eindhoven gaan zonder dat je alle lesauto's in de gaten hoeft te houden omdat ze je plat kunnen rijden. En niet dagelijks beslissingen voor anderen te hoeven nemen omdat ze zelf niet kunnen besluiten. Vanaf het moment dat de laatste de deur achter zich dicht trok kwam dus de fles op tafel en hebben we een stevig feestje gebouwd. Natuurlijk, de dreiging dat er weer 1 thuis komt en blijft is er wel, maar verdringing geeft (tijdelijk) een goed gevoel. Dus alles was geregeld, de wijn ingeslagen, de worst in de koeling, het echte leven kon beginnen. Helaas, er geldt nog steeds zoiets als de wet tot behoud van ellende: als de ene ellende weg is komt de volgende er aan. In dit geval was dat de beurscrash. Zoals je weet leven wij van geleend geld en de gulle lener wilde natuurlijk zijn geld terug zien. Maar ja, als de beurs 20% daalt, dan heb je een groot probleem. En hoe goed je spreiding ook mag zijn, als de crisis wereldwijd is gaat alles naar beneden. Daarmee wil ik maar even zeggen dat het verhaal over spreiding grote flauwekul is. Nou ja, niet alles gaat naar beneden. Als je alles hebt geinvesteerd in de nederlandse staat dan is er een kleine winst mogelijk. Maar als ik een jaar geleden had gezegd dat ik ging investeren in JP en zijn tuinkabouter dan hadden ze mij onmiddelijk laten opnemen in de Grote Beek. Daar stonden we dus met ons wegdampende vermogen, de directeur van de BV wilde direct geld zien en dat ging niet. Weg rust. Daarom hebben we dit weekend het huis helemaal anders ingericht, zodat we de leegstaande ruimtes kunnen verhuren. In ieder geval heeft de directeur toegezegd 1 kamer te gaan huren voor zijn kantoor. En er zullen nog wel 2 andere commensalen worden gevonden.
Alle rommel van die kinderen is in ieder geval weggegooid waardoor we weer heel veel ruimte hebben gekregen. En mocht de beurs weer gaan stijgen, dan kunnen we de ruimtes gebruiken om een tweede keuken in te richten en een bibliotheek. De kamer van de directeur wordt dan de filmzaal en de computerruimte gaan we ombouwen tot een echte flightsimulator. Ja, ja, grootse plannen. Net als de amerikanen gaan wij nu al vast leven van het geld dat we later vast wel zullen krijgen.
Voorlopig is het echter mogelijk om tegen zeer schappelijke vergoeding bij ons te overnachten in luxe suites.

PS De film van Poseidon gaat door. Er is al een regisseur gevonden en mogelijk gaat NOVA hem uitzenden. En anders wel de PvD, want die Marianne doet alles om maar weer eens een verstandig dier achter zich te krijgen. JP steigerde natuurlijk en die Ernst begreep het ook niet, maar gelukkig is Tjibbe een verstandige man. Hij verwees ons door naar Gerda. Gerda is boerendochter en hardloopster, dus dat gaf een dubbele band en zij zag er direct het nut van in. Ik heb het script gezien en moet zeggen dat Poseidon een slimme vis is.

Afghanistan

Het was weer een bijzondere week. Charlotte heeft afgelopen donderdag haar Bachelors papiertje gehaald. Dat was natuurlijk een grootse happening en na afloop werd er nog lang nageborreld en gegeten. Zoals een andere ouder zei: eindelijk krijgen we wat rendement uitgekeerd op onze lange termijn investering. Maar we waren het er ook over eens dat het rendement nog moet worden opgevoerd, dus ze moet ook haar Masters nog halen. Ik heb begrepen dat de hoogleraar Klein-Nijenhuis dat wel ziet zitten, dus ik zou zeggen: kat in't bakkie!
En dan nu de titel van deze Blog. We zijn gisteren naar de tentoonstelling over Afghanistan geweest in de Nieuwe Kerk in Amsterdam. Er zijn niet erg veel voorwerpen, maar de mooie gouden kunsstukken maken wel indruk. Het beste aan de tentoonstelling vond ik dat je een prima beeld krijgt van de vroege historie van Afghanistan, met de invloed van de Grieken, de Chinezen en de mensen uit India. Het is jammer dat de Afghanen in het verleden niet echt een historisch besef hadden, anders zou er veel meer van de geschiedenis bewaard zijn gebleven. Noord-Afghanistan lag op de beroemde zijde-route en heeft daardoor een lange historie. Het zuiden van Afghanistan, waar het nederlandse leger nu probeert te helpen, heeft eigenlijk nooit een belangrijk rol gespeeld.
Nadat we de tentoonstelling hebben bekeken zijn we naar het concert gegaan en 's avonds hebben we bij een Indiaas restaurant gegeten. We hebben even getwijfeld over het Thais restaurant er naast, maar met de blog van Annelies in het achterhoofd besloten om dat maar niet te doen. Na haar verblijf in Thailand zal ze ons vast een fantastische Thaise maaltijd kunnen voorzetten.

PS.
Ik heb Poseidon verteld dat we eerst in de "Blaffende Vis" wilden gaan eten. Het duurde even voor hij het begreep, hij dacht dat we een blaffende vis wilden eten. En dat kan volgens hem niet omdat, a) vissen niet kunnen blaffen, en b) ze ophouden met blaffen zou gauw je ze wil gaan eten. Hij was in ieder geval blij dat we er niet waren gaan eten, want hij vindt het niet diervriendelijk om een restaurant zo te noemen. En passant vertelde hij mij ook nog een nieuwtje, maar ik mag het nog niet verder vertellen. Hij gaat een film maken die een zware aanklacht is tegen het animisme of animalisme of zoiets. In ieder geval zegt hij dat hij de hypocrisie in de dierenwereld aan de kaak wil stellen om er voor te zorgen dat de vissen net als vroeger weer meer te zeggen krijgen. Via infiltraties in het verre oosten is hij er in geslaagd overal opstandige cellen op te richten die de wereld revolutie moeten beginnen. Hij wil zijn film dus in nederland op de televisie brengen. Ik ben bang dat de hele wereld dan over Nederland heen zal vallen, dus ik heb gelijk Maxime ingelicht. Hij heeft met JP overlegd en er is al een rampenplan gestuurd naar alle burgemeesters in Nederland en ook naar de ambassades in het buitenland. Met name concentreert men zich op Thailand omdat daar al enkele subversieve elementen zijn gesignaleerd. Ik hou jullie op de hoogte van de ontwikkelingen.

Madurodam

Deze week ben ik weer eens in Madurodam geweest. Dat wil zeggen, ik heb de vergaderzaal gezien en het restaurant. Ze hebben er overigens prima koffie en ze serveren er champagne, heb ik nooit geweten dat ze daar zo goed in zijn. Samen met ongeveer 200 andere mensen was ik uitgenodigd door het minsterie van VWS om te luisteren naar informatie over de nieuwe wetgeving op het gebied van Medische Hulpmiddelen. Voor de kenners: het gaat niet echt om een nieuwe wet, maar om ammendement 2007/47/EC op de Richtlijn 90/385/EC (Actieve Implanteerbare Medische Hulpmiddelen, 93/42/EC (Medische Hulpmiddel) en 98/8/EC (Biociden). Deze richtlijnen zijn dus geen wet, maar Europese richtlijnen die door de lidstaten moeten worden omgezet in wetten. Dat moet voor het einde van 2008 zijn gebeurd en dan hebben we nog tot oktober 2010 om de nieuwe wetgeving ook daadwerkelijk te implementeren. Die tijd is ook wel nodig omdat de Notified Bodies (o.a. de KEMA) moeten kijken hoe ze de wet gaan controleren. En daarvoor moeten mogelijk een aantal standaards (zoals bijv. 60601-1:2007 3e editie) worden aangepast. Bent U er nog?
En daarom was ik dus in Madurodam. Die mabtenaren in Den Haag dachten dat er maar een paar mensen zouden komen en waren volledig verrast door de grote opkomst. Vandaar dat ze waren uitgeweken naar Madurodam. Rond deze tijd komt er namelijk geen normaal mens naar Madurodam, tenzij je wilt weten of de regen in Madurodam ook kleiner is dan in de rest van Nederland. Nou, ik kan je verzekeren: de regendruppels zijn daar net zo groot als in de rest van Den Haag en het stormt er ook net zo hard. Zoals bekend is door de opwarming van de aarde de herfst naar januari verplaatst en het is dit jaar ook nog een lange herfst met veel regen en wind. Ik vind dit het vermelden waard omdat ze anders aan de andere kant van de wereld gaan denken dat Nederland leuk is. Nee dus! Niet komen voorlopig, blijf maar liever in de Aziatische zon liggen.

Vlieg er eens uit

Allerlei technische snufjes hebben veel voordelen, maar je wordt er erg van afhankelijk en dan is het bepaald niet leuk als bijvoorbeeld internet het anderhalve dag niet doet. Maar daar wil ik het nu niet over hebben. Het gaat nu om vliegen in een vliegtuig. Iedereen kent ze wel, dat zijn die grote dingen waarmee je door de lucht kunt om een lange afstand af te leggen. We zijn daar zo aan gewend dat we eigenlijk niet precies meer weten wat een vliegtuig is. Voor veel mensen is het een restaurant waar je nogal krap zit en het eten ook niet al te best is. Maar deze week ben ik met een vliegtuig van Eindhoven naar Hamburg gevlogen en dat was nog zoals vliegen moet zijn. Het herinnerde mij aan mijn eerste vlucht van Eelde naar Schiphol. Maar eerst wil ik voor de jongere lezers even uitleggen wat een vliegtuig is. Een vliegtuig is een apparaat wat door de lucht gaat en het blijft in de lucht dankzij zijn vleugels. Om in de lucht te kunnen gaan (en te blijven!) moeten de vleugels snelheid krijgen en daarom zijn er motoren aan die vleugels vastgemaakt. Nu hebben vogels al heel lang geleden ontdekt dat je met alleen vleugels moeite hebt om stabiel te blijven en daarom heb je ook een staart nodig. Om nu de boel een beetje bij elkaar te houden neem je een ronde koker, zet daar aan de zijkant de vleugels met motoren aan en aan een uiteinde de staart. Dat is alles wat je nodig hebt voor een vliegtuig en het toestel waar ik deze week mee heb gevlogen was verrassend dicht bij dit uitgangspunt gebleven. De ronde koker was ongeveer 2 meter in diameter. Maar om te lopen hadden ze er een vloer ingelegd. Een eenvoudige wiskundige berekening leert dan dat de loophoogte ongeveer 1.60 meter is. En ik kan je verzekeren dat deze berekening klopt. Maar laat ik bij het begin beginnen. Als je tegenwoordig wilt gaan vliegen waarschuwt iedereen je dat je minstens 2 uur van te voren moet inchecken. De OLT (Ostfriesische Lufttransport) pakt dat veel efficienter aan, je kunt niet eerder dan 1 uur voor vertrek inchecken. Bij het inchecken krijg je gelijk ook de instapkaart voor de terugweg, dan heb je die alvast, mocht er onderweg iets gebeuren... Als iedereen er is, wordt er vertrokken en dat kan dus 10 minuten eerder zijn dan in het programma stond. Je loopt dan met zijn allen naar het toestel. Net als bij een bus heb je vrije plaatskeuze. Het enige probleem is daarbij dat eigenlijk niemand achterin wil zitten (vanwege die 1.60 m dus). Wel zit iedereen bij het raam, dus daarover kan geen ruzie ontstaan. De stoelen zijn tamelijk eenvoudig, armleuningen ontbreken. Ook zijn er boven je hoofd geen bagagerekken, dat is maar goed ook want anders zou je horizontaal naar binnen moeten schuiven. Maar bagage ter grootte van een laptop kun je nog wel kwijt onder de stoel of onder je benen. Grotere tassen moeten in het gangpad staan. Daarbij is het een geluk dat er geen zwemvest onder je stoel zit. Waar ze die wel hebben weet ik niet, ik vermoed dat ze die niet aan boord hebben als ze uitsluitend over land vliegen. Ik heb boven mijn hoofd een aansluiting gezien waarop OXYGEN stond, maar ik had het idee dat in de versie waarin ik vloog deze optie niet geinstalleerd was. Naast je op de vensterbank zit een knopje en daarmee kun je een klein lampje boven je hoofd aanzetten. Dat is alle apparatuur die je zelf moet bedienen. Er is geen stewardess aan boord, blijkbaar zijn er te weinig die aan de lengteeis van 1.60 m voldoen. Dat betekent dat de voorste passagiers de zakjes met een boterham en water naar achteren moet doorgeven. Ook is er geen demonstratie van de veiligheidsvoorschriften, ze gaan er van uit dat iedereen die al kent. Daarbij heb ik het vermoeden dat ze weten dat er niks te redden valt als het mis gaat. Voorin zitten 2 mensen, waarvan 1 de piloot is. Wat de rol van de ander is weet ik niet precies, ik geloof dat hij de deur moet opendoen en zo. De piloot wenst je een goede vlucht (de sarcast) en dan begint hij de motoren te starten. Op dat moment begrijp je ook waarom het geen zin heeft om naast elkaar te zitten: het geluid van de twee propellers gaat via de buis naar buiten. Met een enorme herrie ga je de lucht in. Nu is het maar ruim een uur vliegen en als je voldoende hebt gedronken is alles er in die tijd nog niet uitgezweet. De piloot laat de deur open zodat je kunt zien dat het klopt wat je voelt: het toestel slingert echt als hij probeert snelheid te maken op de startbaan. Ook kun je onderweg zien hoe een rode lamp irritant vaak begint te branden. Maar blijkbaar heeft de piloot alles onder controle, want hij reageert er niet op. Bij het landen zie je af en toe de landingsbaan in beeld komen en ik vind het nog steeds een wonder dat de piloot uiteindelijk toch het goede stuk asfalt heeft gevonden. De vering bij het landen is wat stug, maar dat komt bij de beste auto's wel voor. Het is overigens een geluk dat er geen obstakels aan het plafond zijn bevestigd, anders zou iedereen er met een bebloede kop uitstappen. Een zekere nostalgie bekroop me wel bij het uitstappen: dit was weer eens echt vliegen en dat had ik na Tsjechië niet meer meegemaakt!

Regen

Er zijn van die dagen in november dat je doornat, koud en depressief thuiskomt. Dat hoort bij november. Dat hoort niet bij januari. Toen ik vanavond door de regen naar huis fietste, tegen de storm in, en af en toe hoosbuien mij bijna van mijn fiets spoelden, moest ik daar weer aan denken. Ik bedoel, die trieste dagen in november. Doordat we het milieu verpesten zijn die dagen uit november verschoven naar januari en daar word je dus niet vrolijk van. Thuis is er gelukkig wel de warme kachel (verwarmingsput), maar 's avonds nog even een stukje hardlopen moet ik niet aan denken. Als je dan weer een beetje bent bijgekomen met een kop warme thee en een stevig maaltijd denk je er weer tegen te kunnen. Maar ja, de maaltijd was zonder vlees, dus het is maar een half herstel. En als je dan ook nog ziet dat het elders 32 graden is, dan ben je weer terug in de regenbui.
Op dit soort dagen is het enige wat me nog op de been houdt een gedicht van JC Bloem. Denk in plaats van november in het vervolg aan januari:

NOVEMBER

Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.

De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is alengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.

Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.

Spreiden is belangrijk

Iedere beleggingsadviseur zal je hetzelfde vertellen: het is belangrijk om je vermogen niet in 1 bedrijf te stoppen maar het zoveel mogelijk te spreiden over diverse bedrijven, regio's, etc. Daardoor haal je misschien niet het toprendement dat je met veel geluk had kunnen pakken bij dat ene succesvolle bedrijf, maar je voorkomt dat je door een ongelukkige keuze van je investering in een paar maand al je geld kwijt bent. Voorbeelden van een gelukkige keuze was bijvoorbeeld investeren in Tomtom, en een ongelukkige keuze was Worldonline. Daarom spreid ik mijn beleggingen: regionaal (een deel in China, een deel in Europa en een deel in de VS), bedrijfstak (banken, onroerend goed, electronica) en bedrijven (Philips, ING, Amazon, SHELL). Aan het begin van het jaar ga je je dan afvragen of dat nou ook iets heeft opgeleverd het afgelopen jaar. En hoe dat het komende jaar nu verder moet. Mijn conclusie over het afgelopen jaar is dat ik blij ben dat ik niet alleen maar in mijn slechts presterende aandeel heb geinvesteerd (-20%) en dat het donders jammer is dat ik niet meer in mijn best presterende aandeel heb geinvesteerd (+80%!!!). Dankzij het spreiden bevind ik mij in de grijze middenmoot van mensen die keurig het gemiddelde rendement van de markt behalen. En dat betekent dat er in 2007 niets is verloren en niets is gewonnen. Ga ik het in 2008 nu anders doen dan in voorgaande jaren? Nee, ook ik ben een angsthaas en de angst om alles te verliezen is groter dan het verlangen naar die grote klapper waardoor ik voor eeuwig van mijn financiele zorgen af ben. Volg ik daarmee het advies van mijn beleggingsadviseur? Jazeker. Dus heeft het zin om een beleggingsadviseur te hebben? Kijk daar zou ik nu graag eens een toelichting bij geven. Het advies om te spreiden is geen echt advies. Je zou kunnen zeggen dat het de aanpak is van iemand die niet kan kiezen. Maar dat is nou ook weer niet direct het geval. In ieder geval niet voor mij, ik zie het als een welbewuste keuze. Er zijn mensen die vreselijk bang zijn dat ze iets verliezen. Die stoppen hun geld in een ouwe sok, of ze zetten het op een spaarrekening waarbij ze gegarandeerd 2% rente krijgen (en als je veel geld hebt misschien 3%). Er zijn ook mensen die risico nemen en zeker weten dat de wereld zit te wachten op een electrische aankleder: door de vergrijzing komen er steeds meer oude mensen die zichzelf niet meer kunnen aankleden. Er is dus een booming markt voor aankleedapparatuur. Zelf zie ik dat niet zo zitten, dus daar zet ik niet mijn geld op in. Wat is dan wel de oplossing? Laten we daarvoor eens een bedrijfseconomische beschouwing houden. De inflatie is gemiddeld 2 à 3%. Met sparen vergroot ik mijn kapitaal dus niet. Ik kan sparen tot Sint Juttemis (dat is de dag waarop Pasen en Pinksteren samen vallen) en dan kan ik nog steeds hetzelfde doen met mijn geld als vandaag, maar ook niets meer. Een fatsoenlijk bedrijf groeit ongeveer 10% per jaar en sommige landen hebben ook een groei van 10% per jaar (bijvoorbeeld China). Hun rendement ligt daarmee ook zo rond de 10% per jaar. Natuurlijk zijn er af en toe bedrijven die het veel beter doen (Tomtom) en veel slechter (Fokker). Maar gemiddeld kun je zeggen dat bedrijven een rendement halen van 8% per jaar als je over een lange periode kijkt (bijv. 10 jaar, er moet 1 volledige economische cyclus inzitten). Als je dus een aandeel in een gemiddeld bedrijf neemt krijg je dus over die periode ook dit gemiddelde rendement. Ergo, door je vermogen te spreiden investeer je als het ware in een gemiddeld bedrijf en realiseer je een groei van 8% wat betekent dat je toch maar mooi ieder jaar 5 tot 6% meer leuke dingen kunt gaan doen van je geld. Heb je wel eens uitgerekend hoeveel dat is: na 12 jaar is je 100 euro van nu 200 euro geworden, inclusief inflatiecorrectie! Dat is dus de reden waarom ik mijn vermogen aan het spreiden ben en niet op een spaarrekening stop, een duidelijk keuze dacht ik zo.
Laten we dit nu eens in een breder perspectief zetten. Stel dat de mensenheid had ingezet op 1 mogelijkheid om verder te evolueren. Ik denk dat we dan een reusachtige staart hadden gehad, omdat in het water een staart van levensbelang is om je snel te kunnen voortbewegen. Gelukkig heeft men de risico's gespreid en ook wat zijvinnen genomen. Daarnaast was het wel handig als je zowel in het water als boven het water je zuurstof kon ophalen. En een eerste aanzet van vleugels zorgt er voor dat je dat altijd nog verder kan ontwikkelen om je door de lucht te verplaatsen. We hebben er nu voor gekozen om dat tijdelijk anders te doen, maar met wat opvulling tussen armen en lichaam moet vliegen mogelijk zijn in de verre toekomst. Ook hebben we besloten dat twee ogen handiger is dan 1 superoog. Met dat superoog kun je je prooi beter vinden, maar je bent wel erg kwetsbaar geworden. Zonder oog kun je niets. Dus het spreiden van je mogelijkheden levert op lange termijn een sterke overlevingsstrategie. Daarbij neem je op de koop toe dat er onderdelen zijn die verder geen waarde hebben, zoals de blinde darm. Daar staan een paar successen tegenover zoals de stem. Op korte termijn leveren die paar echt zinvolle ledematen veel op, maar door ook schijnbaar zinloze onderdelen mee te nemen blijft de kans op overleven op lange termijn optimaal. De beleggingsadviseur zegt dus alleen maar wat hem door de natuur is ingegeven. En dus kun je ook zonder hem als je maar goed observeert hoe natuurlijke processen gaan.
Ik kwam tot deze conclusie toen ik Annelies gisteren naar Schiphol bracht. Als je besluit om een jaar naar het buiten land te gaan doe je veel ervaringen op. Maar ga je naar 1 land dan heb je de kans dat het geweldig is, of dat je in een vreselijke situatie terechtkomt. Eigenlijk zou je dus moeten gaan rondtrekken, maar dat is wel erg kostbaar. Twee landen bezoeken vergroot dus je kans op een leuke ervaring aanzienlijk. Ik ga er van uit dat de gemiddelde ervaring positief is, anders zou een organisatie als AFS niet meer bestaan. Verder hoorde ik dat AFS-Thailand ongeveer 2000 kinderen per jaar naar het buitenland stuurt. Er zijn daar in principe evenveel gastgezinnen. Dus als je naar Thailand gaat doe je aan risico spreiding, omdat er eenvoudiger een ander gezin is te vinden waar je het wel leuk hebt. Vergelijk dit met Engeland waar maar een paar gastgezinnen zijn en je het risico dus niet echt hebt gespreid.
Mijn conclusie is dus duidelijk: de keuze van Annelies om naar Thailand te gaan is de beste manier om een goed rendement op het geinvesteerde kapitaal te behalen. Ik verwacht dan ook een verdubbeling van haar mogelijkheden over 12 jaar.