
Vanaf de plek waar ik sta heb ik een goed overzicht over de tuin. Daar gebeurt regelmatig iets bijzonders, dus ik hoef me niet te vervelen. Ik kan zelfs de TV zien als ik mij uitrek, maar daar kijk ik niet vaak naar. Bovendien staat hij meestal uit. Nee, in de tuin gebeurt veel meer. Vooral als het mooi weer is, dan zijn de mensen in de tuin en dan hoor ik alle nieuwtjes en roddels over de kinderen. Wel jammer dat die er niet meer zo vaak zijn. Maar een paar weken terug was er hier nog een roeiploeg op visite en zaten ze met z'n allen te eten. Heel leuk om al die domme krachten te zien schransen. Jammer genoeg hadden ze niet gewonnen, want dan hadden ze misschien wel een feestje gebouwd in de tuin. Ik hou van muziek waar je lekker op kan staan swingen.
Die man heeft onlangs het gras gemaaid met een electrische heggeschaar, dat gaf een geweldige herrie, mijn oren werden er doof van. Hij hoopte natuurlijk dat de mol daardoor zou besluiten om zijn spullen te pakken en met het hele gezin weg te gaan. Nou, mooi niet! Hij was nog maar net klaar met maaien toen Momfert uit wraak weer een nieuwe hoop opgooide. Laat die Momfert maar schuiven, volgens mij is hij nu de baas hier in de tuin. De vogels hebben geen last van hem, zij hebben een nest gebouwd in de klimop en dat is hoog genoeg, daar kan hij niet bij. Ze vliegen af en aan, want die jonkies die vreten je de oren van je kop. Ben benieuwd wanneer ze uitvliegen. Ik vind het niet leuk als ze de barbecue aanzetten, mijn ogen beginnen altijd te tranen door de rook. Ik begrijp ook niet wat ze er aan vinden, al dat lekkere vlees laten verkolen. Maar ja, zij zijn natuurlijk veel groter dan ik ben en ze moeten dus ook veel meer eten. En blijkbaar geeft al die koolstof een goede vulling. Ik zal blij zijn als die jongste weer thuis is, dan eten ze veel meer groente en dat ziet er een stuk kleuriger uit. Die oudste is een beetje maf, die zet haar laptop op de tafel en dan gaat ze de Libelle lezen. En aan het einde van de dak is ze helemaal gestresst omdat ze niets heeft gedaan. Ik kan daar best om lachen.

Ik ben een paar jaar geleden hier neergezet. Toen had ik ook nog plastic om me heen waardoor ik niet nat werd. Maar dat plastic was vergaan en toen hebben ze de resten er maar afgehaald. Dat vind ik wel prettig zo, want het was geen gezicht meer met al die rafels over mijn lijf. En de regen vind ik niet zo erg. Als het erg warm is, zoals met die hittegolf die we onlangs hadden, dan ben ik altijd bang dat ik smelt. En ik begin dan altijd heel erg te transpireren. Gelukkig sta ik niet in de zon, want ik geloof niet dat ik dat zou overleven. Toen ik hier nog maar net stond was ik bang voor de mensen. Ik dacht dat ze me ieder moment in de brand zouden steken. Boven op mijn hoofd heb ik namelijk een kort lontje. 's Nachts werd ik dan badend in het zweet wakker. En met dat plastic om me heen was het absoluut niet prettig. Maar nu ben ik niet meer bang. Het lontje is niet meer te zien en ik geloof niet dat ze nog weten dat ik een lontje heb. Dus ik voel me hier nu prima op mijn gemak. Ik lach maar even vriendelijk in de camera, dat staat wel zo goed op de foto. Die gieter is meer voor de sier, want een tuinkabouter zonder gieter is natuurlijk pure armoede. Nee ik mag niet klagen, ik ben hier best tevreden, dat kun je wel zien.

Bovenstaande foto's zijn beide vanuit dezelfde positie genomen en tonen de kracht van de 10x zoomlens van de Sony Cybershot DSC-H3. Ook bij somber weer kun je nog steeds prima foto's maken. De 4 Gigabyte memory stick kan meer dan 1200 foto's opslaan of bijna een uur aan film met hoge kwaliteit. Door zijn kleine formaat is hij eenvoudig mee te nemen naar de meest afgelegen gebieden. De batterij gaat heel lang mee en door de extra reserve batterij kun je dagen fotograferen zonder weer te hoeven bijladen. Kortom een machtig staaltje techniek in handzaam formaat.
1 opmerking:
Ik ben blij dat de tuinkabouter zo tevreden is. Een PvdT bestaat namelijk nog niet en ik zou hem ook geen 'ding' of 'dier' kunnen noemen. Ook vind ik het fijn te horen dat hij van zijn korte lontje niets meer te merken is. Ik hoorde hem vroeger namelijk wel eens stiekem vloeken.
Die camera lijkt me prachtig en mooie scherpe foto's. Alleen jammer dat je er zo'n tijdschrift praatje over hebt geplaats. Hoe issie nou echt?
Een reactie posten