Er zijn van die dagen in november dat je doornat, koud en depressief thuiskomt. Dat hoort bij november. Dat hoort niet bij januari. Toen ik vanavond door de regen naar huis fietste, tegen de storm in, en af en toe hoosbuien mij bijna van mijn fiets spoelden, moest ik daar weer aan denken. Ik bedoel, die trieste dagen in november. Doordat we het milieu verpesten zijn die dagen uit november verschoven naar januari en daar word je dus niet vrolijk van. Thuis is er gelukkig wel de warme kachel (verwarmingsput), maar 's avonds nog even een stukje hardlopen moet ik niet aan denken. Als je dan weer een beetje bent bijgekomen met een kop warme thee en een stevig maaltijd denk je er weer tegen te kunnen. Maar ja, de maaltijd was zonder vlees, dus het is maar een half herstel. En als je dan ook nog ziet dat het elders 32 graden is, dan ben je weer terug in de regenbui.
Op dit soort dagen is het enige wat me nog op de been houdt een gedicht van JC Bloem. Denk in plaats van november in het vervolg aan januari:
NOVEMBER
Het regent en het is november
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.
En in de kamer, waar gelaten
Het daaglijks leven wordt verricht,
schijnt uit de troosteloze straten
Een ongekleurd namiddaglicht.
De jaren gaan zoals zij gingen,
Er is alengs geen onderscheid
Meer tussen dove erinneringen
En wat geleefd wordt en verbeid.
Verloren zijn de prille wegen
Om te ontkomen aan de tijd;
Altijd november, altijd regen,
Altijd dit lege hart, altijd.
1 opmerking:
Jeetje wat een 'sadness' allemaal. Ik stuur hierbij dan maar wat zonneschijn mee in dit berichtje. En zo warm is het hier niet hoor. Thaisen zijn airconditioningverslaafden en als je binnen zit heb je het dus als buitenlander ook echt koud in een tshirtje en rokje. Dan liever 32 graden. Maar goed, dus bij deze: -zonnestraal- xx Lies
Een reactie posten