Het trainingskamp

Het afgelopen weekend hadden we een trainingskamp. Wij gaan namelijk de komende zomer naar Siberië en de omstandigheden zijn daar zoals bekend bar en boos. Sneeuw en kou zijn daar schering en inslag (ik hoop dat de jonge lezertjes mij nu nog kunnen volgen) en daarom zijn wij nu al aan het oefenen. We verwachten dat we daar ook moeten gaan wandelen en daarom hebben we zondag aan een trainingskamp meegedaan om te wennen aan het lopen op grote hoogte. Het weer was precies zoals we dat in Siberië ook kunnen verwachten, kortom een prima timing voor de training. Na een verkwikkende nachtrust zijn we al vroeg op pad gegaan. Natuurlijk gingen koffie en broodjes mee want je kunt in Siberië ook niet verwachten dat er op iedere hoek een koffiekraampje staat met warme chocola. De enige luxe die we ons hebben gepermiteerd was de parkeerplaats voor de plaatselijke Golden Tulip Hotel. En daarna was het vreselijk afzien en berg op en berg af. Dit plaatsje heet dan ook niet voor niets Berg en Dal. De kan met heet water heeft de eerste test goed doorstaan en zo konden we op onze eerste stop op de top van een berg lekker een heet bakkie doen. En daarna natuurlijk weer door ploeteren. Gelukkig waren we niet alleen, er liepen ons hinderlijk veel anderen mensen voor de voeten. Maar stel je voor dat je op je eerste trainingskamp iets overkomt en er is in een straal van 1 kilometer geen ziekenhuis in de buurt! Dan mag je hopen nog weer levend in de bewoonde wereld te komen. Halverwege kwamen we bij de Duivelsberg aan. De naam komt overigens niet van duivel maar is een vervorming van Dufel en dat was de plek van een verdedigingswerk. Bovenop deze berg was het heel erg druk, want onderaan de berg ligt een parkeerplaats. Gelukkig maken ze tegenwoordig plaats voor oudere mensen en dus konden wij rustig op een bankje onze bammetjes verorberen. Daarna kwam de ergste marteling: de afdeling van de Duivelsberg en dan het pannenkoekenhuisje voorbij gaan zonder te stoppen. We hebben het gehaald en we zijn dus nu goed voorbereid op het zwaardere werk.
Nu weet ik dat er verschillende trainingsfilosofiën zijn. Zelf ben ik er een voorstander van om de training wat zwaarder te maken dan ik straks in het echt kan verwachten. Maar er zijn ook mensen die het juist veel lichter maken. Die gaan op trainingskamp in een of ander warm olifantenland en gaan dan wat rondhangen op het strand. Wat mij betreft mogen ze maar ik vrees dat ze straks in Siberië genadeloos door de mand vallen. En hou er rekening mee dat de Siberiërs keihard zijn: ze laten je gewoon liggen, met mand en al!
PS: Zoek op iedere foto de kabouter. Aanwijzing: kabouters hebben altijd rode jasjes aan.