Vlieg er eens uit

Allerlei technische snufjes hebben veel voordelen, maar je wordt er erg van afhankelijk en dan is het bepaald niet leuk als bijvoorbeeld internet het anderhalve dag niet doet. Maar daar wil ik het nu niet over hebben. Het gaat nu om vliegen in een vliegtuig. Iedereen kent ze wel, dat zijn die grote dingen waarmee je door de lucht kunt om een lange afstand af te leggen. We zijn daar zo aan gewend dat we eigenlijk niet precies meer weten wat een vliegtuig is. Voor veel mensen is het een restaurant waar je nogal krap zit en het eten ook niet al te best is. Maar deze week ben ik met een vliegtuig van Eindhoven naar Hamburg gevlogen en dat was nog zoals vliegen moet zijn. Het herinnerde mij aan mijn eerste vlucht van Eelde naar Schiphol. Maar eerst wil ik voor de jongere lezers even uitleggen wat een vliegtuig is. Een vliegtuig is een apparaat wat door de lucht gaat en het blijft in de lucht dankzij zijn vleugels. Om in de lucht te kunnen gaan (en te blijven!) moeten de vleugels snelheid krijgen en daarom zijn er motoren aan die vleugels vastgemaakt. Nu hebben vogels al heel lang geleden ontdekt dat je met alleen vleugels moeite hebt om stabiel te blijven en daarom heb je ook een staart nodig. Om nu de boel een beetje bij elkaar te houden neem je een ronde koker, zet daar aan de zijkant de vleugels met motoren aan en aan een uiteinde de staart. Dat is alles wat je nodig hebt voor een vliegtuig en het toestel waar ik deze week mee heb gevlogen was verrassend dicht bij dit uitgangspunt gebleven. De ronde koker was ongeveer 2 meter in diameter. Maar om te lopen hadden ze er een vloer ingelegd. Een eenvoudige wiskundige berekening leert dan dat de loophoogte ongeveer 1.60 meter is. En ik kan je verzekeren dat deze berekening klopt. Maar laat ik bij het begin beginnen. Als je tegenwoordig wilt gaan vliegen waarschuwt iedereen je dat je minstens 2 uur van te voren moet inchecken. De OLT (Ostfriesische Lufttransport) pakt dat veel efficienter aan, je kunt niet eerder dan 1 uur voor vertrek inchecken. Bij het inchecken krijg je gelijk ook de instapkaart voor de terugweg, dan heb je die alvast, mocht er onderweg iets gebeuren... Als iedereen er is, wordt er vertrokken en dat kan dus 10 minuten eerder zijn dan in het programma stond. Je loopt dan met zijn allen naar het toestel. Net als bij een bus heb je vrije plaatskeuze. Het enige probleem is daarbij dat eigenlijk niemand achterin wil zitten (vanwege die 1.60 m dus). Wel zit iedereen bij het raam, dus daarover kan geen ruzie ontstaan. De stoelen zijn tamelijk eenvoudig, armleuningen ontbreken. Ook zijn er boven je hoofd geen bagagerekken, dat is maar goed ook want anders zou je horizontaal naar binnen moeten schuiven. Maar bagage ter grootte van een laptop kun je nog wel kwijt onder de stoel of onder je benen. Grotere tassen moeten in het gangpad staan. Daarbij is het een geluk dat er geen zwemvest onder je stoel zit. Waar ze die wel hebben weet ik niet, ik vermoed dat ze die niet aan boord hebben als ze uitsluitend over land vliegen. Ik heb boven mijn hoofd een aansluiting gezien waarop OXYGEN stond, maar ik had het idee dat in de versie waarin ik vloog deze optie niet geinstalleerd was. Naast je op de vensterbank zit een knopje en daarmee kun je een klein lampje boven je hoofd aanzetten. Dat is alle apparatuur die je zelf moet bedienen. Er is geen stewardess aan boord, blijkbaar zijn er te weinig die aan de lengteeis van 1.60 m voldoen. Dat betekent dat de voorste passagiers de zakjes met een boterham en water naar achteren moet doorgeven. Ook is er geen demonstratie van de veiligheidsvoorschriften, ze gaan er van uit dat iedereen die al kent. Daarbij heb ik het vermoeden dat ze weten dat er niks te redden valt als het mis gaat. Voorin zitten 2 mensen, waarvan 1 de piloot is. Wat de rol van de ander is weet ik niet precies, ik geloof dat hij de deur moet opendoen en zo. De piloot wenst je een goede vlucht (de sarcast) en dan begint hij de motoren te starten. Op dat moment begrijp je ook waarom het geen zin heeft om naast elkaar te zitten: het geluid van de twee propellers gaat via de buis naar buiten. Met een enorme herrie ga je de lucht in. Nu is het maar ruim een uur vliegen en als je voldoende hebt gedronken is alles er in die tijd nog niet uitgezweet. De piloot laat de deur open zodat je kunt zien dat het klopt wat je voelt: het toestel slingert echt als hij probeert snelheid te maken op de startbaan. Ook kun je onderweg zien hoe een rode lamp irritant vaak begint te branden. Maar blijkbaar heeft de piloot alles onder controle, want hij reageert er niet op. Bij het landen zie je af en toe de landingsbaan in beeld komen en ik vind het nog steeds een wonder dat de piloot uiteindelijk toch het goede stuk asfalt heeft gevonden. De vering bij het landen is wat stug, maar dat komt bij de beste auto's wel voor. Het is overigens een geluk dat er geen obstakels aan het plafond zijn bevestigd, anders zou iedereen er met een bebloede kop uitstappen. Een zekere nostalgie bekroop me wel bij het uitstappen: dit was weer eens echt vliegen en dat had ik na Tsjechië niet meer meegemaakt!