Zoals ik in mijn vorige blog al zei ga ik nu iets vertellen over een kasteel. Het gaat om Nijo Castle in Kyoto. Kastelen in Japan zien er iets anders uit dan de kastelen die wij in Europa uit de middeleeuwen kennen. Maar ook in Japan is een kasteel een verdedigbare plaats. Dat kun je zien aan zijn plattegrond:
Natuurlijk heeft ook dit kasteel een gracht en een ophangbrug. Als je daarover naar binnen loopt dan kom je op een binnenplaats. En daar staan een aantal zeer vriendelijke dames die (zeggen ze) in alle talen gratis uitleg geven over het kasteel en een rondleiding geven. Wij hebben natuurlijk de mooiste uitgezocht en engels als taal gekozen. Logisch, met twee Duitsers, een Deen en een Nederlander. En inderdaad sprak onze gids uitstekend engels, al verontschuldigde ze zich regelmatig dat haar engels zo slecht was. Tja, het blijven Japanners.
Allereerst de ingangspoort. Daarop zijn een aantal vogels te zien, het symbool van de Ninja die hier heeft gewoond.
Verder is het kasteel van hout. Je mag naar binnen (schoenen uit trekken) en daar vertelt de gids bij iedere kamer wat daar aan de hand was. Helaas mag je binnen geen foto's maken. Het kasteel had vroeger 3 wachtruimtes voor bezoekers. Waar je moest wachten hing af van je rang. Het gewone volk ging naar een wachtruimte met een sobere schildering. Was je belangrijker dan ging je naar een wachtruimte met een fraaie boomschildering op de wand. En was je van adel dan mocht je wachten in de ruimte met prachtige schilderingen van goudverf met tijgers. Men zat overigens op de grond en verder was de ruimte ook behoorlijk kaal. Zelfs de ruimtes van de familie waren kaal, als er werd gegeten dan kregen ze een tafeltje met eten waar ze aan gingen zitten. Na het eten werden de tafeltjes weer weg gehaald. Verder moet het vroeger behoorlijk koud zijn geweest in dit paleis. Wij waren er in januari en van het rondlopen op sokken kreeg ik behoorlijk koude voeten. Vroeger werd er nauwelijks gestookt in de winter.
Een andere bijzonderheid waar de gids met trots over vertelde is dat de houten vloer behoorlijk piept als je er over loopt. Nu zul je denken, kunnen die Japanners met hun verfijnde technieken geen fatsoenlijke vloer maken? Natuurlijk kunnen ze dat, maar dat piepen heeft een reden. Als er vroeger een inbreker 's nachts het paleis binnen sloop dan werd iedereen wakker door dat piepen van de vloer. Eenvoudig, maar effectief.
Je mag binnen dus geen foto's maken. Ook daarvoor is weer een (typisch Japanse) reden. Japanners vinden hun kamers niet echt boeiend en dat klopt ook wel. Waar de Europese kastelen vaak rijk gedecoreerd zijn en vol staan met prachtige meubels, heeft Nijo Castle alleen een prachtige wandschildering, maar verder geen meubels etc. Dus niet interessant om foto's te maken zeggen de Japanners. Nee, voor de Japanner is de tuin het belangrijkste onderdeel van het huis en daar maak je dus foto's van.
En ik moet toegeven, de tuinen in Japan zijn veel mooier dan elders in de wereld. Ze worden dan ook met een nagelschaartje bijgehouden. En natuurlijk zijn er meestal leuke vijvers met vissen.
Zoals gezegd heeft het kasteel ook een muur er om heen en op de hoekpunten is een verhoging zodat ze goed in de gaten konden houden wat er buiten de gracht gebeurde. Vanuit dat punt heb je een goed overzicht over het paleis. Ook zie je dat het een oase van groen is tussen de flats van Kyoto.
Net als in Nederland heeft ook de Japanse jeugd veel interesse in hun geschiedenis. En ze houden natuurlijk ook van de prachtige tuinen. Dus ook zij gaan aan het einde van de dag voldaan en gelukkig naar huis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten