maandag 23 juni 2008

Krijtstrepen


In Londen voel ik me helemaal thuis. Ik ben daar namelijk heel modern met mijn kostuum. In Londen loopt iedere heer in een krijtstreeppak. Zeker in de wijk Bankside waar ik een week heb mogen vergaderen aan de voet van de St. Paul. We waren te gast in een advokatenkantoor en daar wordt je goed verzorgd. En de lunch hebben we buiten genuttigd op een bankje in het park voor St. Paul cathedral. Ik heb zelfs 1 keer in de crypte van de katedraal gelunched.
Ze dragen dus allemaal krijtstrepen, maar gelukkig geen bolhoeden want die was ik vergeten mee te nemen.

Op zondagmiddag ben ik aangekomen en heb op Heathrow gelijk een oester gekocht. Ik bedoel de Oyster kaart, een OV-chip kaart die je in alle metro's en bussen in Londen kunt gebruiken. Vreselijk handig en ik begrijp niet waarom ze daar in Nederland zoveel moeite mee hebben.

Daarna had ik een ontmoeting met George Bush. Dat moet ik even uitleggen. Zoals je weet heb ik hem eind october gesproken op het Witte Huis in Washington. Toen hebben we afgesproken dat we zouden proberen om een afspraak te maken tijdens zijn afscheidtoernee door Europa. En omdat we tegelijk in Londen waren hebben we de kans aangegrepen. Toen ik aankwam met mijn vliegtuig, moest ik op de taxibaan even een halfuur wachten om hem in zijn Airforce One te laten voorgaan. Hij kwam namelijk van links (Engeland!). Zoals gewoonlijk was hij weer aan de late kant, want ik stond al een tijdje voor Buckingham Palace te wachten toen hij de hoek om kwam scheuren. Maar goed, we hebben elkaar weer gezien en daar was het om te doen. Overigens stond er een groot ontvangst comitee om hem op te vangen, dat heeft hij vast heel erg leuk gevonden. Ja, hij is heel erg populair in Engeland.
Londen heeft diverse prachtige parken met heel veel vogels. Daarnaast hebben ze ook eekhoorns en die zijn al net zo brutaal als hun familie in de USA. Toch blijven ze mooi om te zien. Ook de reigers waren zo vriendelijk om te poseren en dat geeft leuke plaatjes.

De engelsen zijn ook zo vriendelijk om overal stoelen neer te zetten waar je in kan liggen luieren. Niet alleen in St. James park, maar ook in Hyde park.


Naast de parken zijn ook de pleinen heel gezellig, zoals Trafalger Square en Piccadilly Circus. Je mag daar gewoon op de beelden zitten en dat doen ze dan ook met grote groepen.

Je kunt ook overal naar huis bellen, het lijkt soms alsof ze geen mobiele telefoons willen gebruiken en dat spreekt mij wel aan.


Ze hebben nog steeds dezelfde taxi's die ze 50 jaar geleden hadden. Helaas kun je de Oyster card niet gebruiken in de taxi's, daar zouden ze nog iets aan moeten doen.

Er is 's avonds natuurlijk heel veel te doen in een grote stad zoals London en dat is moeilijk kiezen. Maar op loopafstand van mijn hotel aan Southwark street lag de Globe. Dat is een copy van het theater waarin Shakespear zijn toneelstukken opvoerde. Ik kon gelukkig nog een kaartje krijgen voor een voorstelling van The merry wifes of Windsor. Omdat je geen foto's mag maken tijdens de voorstelling had ik mijn camera thuisgelaten. Eigenlijk wel jammer want voor de voorstelling mocht je het interieur wel fotograferen. Ik had dus vanuit mijn loge het gepeupel beneden kunnen vastleggen. Terwijl zij de hele tijd moesten staan kon ik rustig zitten in mijn loge en van de voorstelling genieten. Ze spreken helaas wel een tamelijk ouderwets engels, maar het was redelijk te verstaan.


Jullie kennen mijn voorliefde voor kerken en musea. Deze keer ben ik niet veel in kerken geweest (ik heb slechts een blik in St. Paul geworpen) maar heb ik wel het Victoria & Albert museum gezien. je kunt daar uren rondlopen zonder dat je alles kunt zien. Er staan niet echt topstukken, maar wel een prachtige verzameling ijzerwerk. Daarnaast is het gebouw natuurlijk ook erg de moeite waard.

De laatste avond heb ik me behoorlijk engels gedragen. Via Soho (een echte gribusbuurt!) ben ik naar een pub aan Charing Cross gegaan en heb daar fish en chips gegeten met een pint of ale. Voor wie het niet weet, ale is een pislauw bier zonder schuim dat nergens naar smaakt, maar de engelsen zijn er dol op. Ik heb het maar niet op de foto gezet, want dan zouden ze me vast de Pub uit hebben gesmeten.


Terug ben ik bij Bank in de DLR gestapt (Dockland Light Rail) die me naar London City Airport bracht. Maar voordat ik dat deed heb ik bij de stockexchange gekeken hoe het met de aandelen ging. Daar werd ik echter niet vrolijk van en nog triester werd het toen mijn vlucht een uur werd vertraagd.


Als je de rest van mijn ervaringen wil zien kun je beter naar mijn Picasa galerij gaan, want daar staan diverse foto's, zoals de Big Ben, de Millenium bridge, de Tower bridge en de Diana memorial.

Ze proberen me gek te maken

Ze maken me het deze week wel erg lastig moet ik zeggen. Dat begon zaterdagnacht al toen Charlotte me vertelde dat ze van haar begeleider ook wel in december mocht afstuderen. Waar bemoeit hij zich mee! Gaat ze gelijk weer feestvieren en lanterfanten. Dat deden wij vroeger ook, maar wij kregen geen aanmoediging om het te doen. Als het niet mag is het namelijk veel leuker. Dus ik moet nog zien wat er van komt. Van dat feesten dus, die scriptie zal er wel een keer komen als de geest weer in de fles is teruggestopt. Rosé, daar komt niets dan hoofdpijn van.
Tot overmaat van ramp hebben ze Barteld zondag een blik onthouden door de boot tot zinken te brengen. Wij deden vroeger voor de start aan psychologische oorlogvoering, maar tegenwoordig sturen ze gewoon oorlogsschepen naar elkaar. Op die manier kun je als eerlijke roeier niet winnen. Als wraak hebben ze het hele veld genadeloos voor zich uitgedreven, maar ja, daarmee kom je niet aan het erevlot te liggen. De volgende wedstrijd zal ik hoogstpersoonlijk poolshoogte moeten gaan nemen om eventuele onverlaten een piloon te geven.
En tot overmaat van ramp hebben ze geprobeerd om Annelies in Thailand te houden. Ze doen gewoon alsof ze thaise is en het land niet uit mag. Gelukkig zijn we niet voor een gat te vangen en is de zaak weer rechtgezet. Toch houd ik ergens het gevoel dat ze zelf niet terug wil en daarom deze slechte list heeft verzonnen. Maar dan kent ze mij nog niet, door dit soort goedkope trucs laat ik mij natuurlijk niet verrassen.
Overigens is er nog wel een lichtpuntje te noemen vandaag. Jacqueline (Kramer) heeft mij verzekerd dat ze er alles aan zal doen om het milieu in 2020 minstens 20% beter te maken dan vandaag het geval is. En ze klonk behoorlijk overtuigend. Dat optimisme verdween weer enigszins na de andere sprekers, maar je moet iedere reddingsboei grijpen als je zonder zwemvest op zee ligt te dobberen.
Dat was wat ik even kwijt wilde voordat ik aan mijn rapportage over Londen begin.