Koud

Na een korte, regenachtige zomer van zo'n 2 weken is hier de winter nu weer aangebroken met veel sneeuw. Die winter zal ook ongeveer 2 weken duren en dan zal een korte regenachtige lente van ongeveer 2 weken aanbreken. Het is nog niet zeker of er dan een regenachtige zomer komt, of dat we gelijk met een stormachtige herfst gaan beginnen. In ieder geval is er veel afwisseling in het weer dit jaar. Het is sinds mensenheugenis niet voorgekomen dat het sneeuwde met Pasen. Daar wil ik toch wel even twee kanttekeningen bij plaatsen:
1) het geheugen van de mens is kort en vroeger was alles beter.
2) Pasen was vroeg dit jaar. Het had nog 1 dag eerder kunnen zijn. Normaal is Pasen een paar weken later. Dat heeft allemaal te maken met de zon en de maan. Zoals bekend is de christelijke kalender gebaseerd op de zonnecyclus, in 1 jaar draait de aarde om de zon. Je mag ook zeggen dat de zon in 1 jaar om de aarde draait, dat komt beter overeen met de grondslagen van het geloof. En daarom wordt de datum van Pasen bepaald door de datum waarop het volle maan is. Dat is logisch, dus. En omdat de zonnecyclus en de maancyclus niet gelijk lopen wisselt Pasen steeds van datum. Daardoor weet Christus niet meer precies wanneer hij nu eigenlijk overleden is en dat is het werkelijke lijden van Christus. Maar ook dat mag geen verbazing wekken, want toen Christus leefde waren de Romeinen daar aan de macht en zij kenden ook nog restanten van een maancyclus. Overigens is er niets mis met de maan, alleen kom je niet helemaal goed uit als je tenminste wilt dat het 's zomers warm is. Daar moet je dan dus voor corrigeren. Dat geldt natuurlijk niet in landen waar het altijd warm is, daar kunnen ze net zo goed de maan als de zon nemen voor hun kalender. In Nederland hinken we op twee gedachten en daarom regent het hier ook altijd en zijn er regelmatig koude zomers. Je merkt, over het weer kun je pagina's vol schrijven. Overigens is die sneeuw best leuk. Als je met een opkomende zon door de besneeuwde omgeving fietst in deze tijd van het jaar, dan hoor je de vogeltjes fluiten en dat geeft toch een kortstondig moment van geluk.

Behalve deze kanttekeningen is er natuurlijk niets te melden in deze tijd van het jaar. De bomen zijn zonder bladeren, en de lammetjes heb ik ook nog niet gezien. Maar dat kan ook komen doordat we de laatste met de Paasdagen hebben opgegeten. De kwaliteit was weer prima dit jaar. En nu zitten we met ons allen te wachten tot er weer wat meer groen in ons hofje komt. Daar zat ik nog wel even over in moet ik zeggen. Niet over het groen maar over het hofje. Voor mij was 1 van de betekenissen van een hof een bos, maar ik heb gemerkt dat ik daarmee de betekenis zover heb opgerekt dat niet iedereen mij meer kon volgen. Dus heb ik dat proberen na te zoeken en vond ergens op internet deze uitleg:

Een hof is oorspronkelijk een omheind stuk grond waaruit zich de boerenwoning met bijbehorende landerijen heeft ontwikkeld. In de Middeleeuwen duidt men met het begrip 'hof'(ook 'villa' of 'curtis') het bezit van een heer aan. Men spreekt in dit geval ook wel over een domein: naast het kasteel of de versterkte woning van de heer omvat zo’n domein o.a. bouwland, bos, weideland en een dorp.

Tja, er wordt gesproken van een bos, maar niet van harte. Conclusie: Charlotte is niet het bos ingestuurd, maar woont eigenlijk in een boerderij. Zo zie je maar weer, je voorouders blijven je najagen. Volgend weekend toch maar weer eens kijken of dit alles wel klopt.

Het bos

Als iemand in zo'n leuk Amsterdams hofje gaat wonen, wordt die dan het bos ingestuurd? Daar moest ik gisteren aan denken toen ik in mijn eentje uit Amsterdam terugreed. Je krijg soms gekke ingevingen als je onderweg bent en toch even niets anders te doen hebt. Overigens is het hofje waar ik het nu over heb zo klein dat er niet veel meer dan 1 boom in staat, dus dat kun je geen bos noemen. Mogelijke waren de mensen in 1828 veel kleiner en leek het hofje heel erg groot, maar tegenwoordig kijken wij daar heel anders tegenaan. Dat bleek ook toen we het bed naar boven moesten brengen. De vroegere bewoners waren waarschijnlijk behoorlijk veel smaller dan de huidige bewoonster, want het kreng was met geen mogelijkheid door de trap te persen. Nu ik er aan denk is de verklaring waarschijnlijk veel eenvoudiger. De hofjes werden gebouwd voor alleenstaande dames. Nu worden ze bevolkt door alleenstaande studentes met een Queensize bed. Dat levert dus een conflict op. In Amsterdam hebben ze daar in principe een uitstekende oplossing voor, n.l. een hijsoog aan de nok. Helaas bleek toevallig deze kamer geen hijsoog te hebben. Maar een geluk bij een ongeluk was het dat het raam wel breed genoeg was om de koningin onder de bedden binnen te laten. Ik vraag me nog steeds af wat een mens met een dergelijke twijfelaar wil doen: te breed om alleen in te liggen en te smal om met zijn tweeën in te liggen. Zal ik wel nooit begrijpen. De foto laat de situatie zien, genomen met een groothoek lens want in werkelijkheid is het allemaal veeeel kleiner. Naast het ronde raam is het brede raam te zien waar het bed naar binnen is gegaan. Het geeft gelijk een idee hoe groot het allemaal is als je weet dat het raam ongeveer 1.80 meter is.

Iemand naar de roeibaan in Amsterdam sturen staat wel gelijk aan iemand het bos in sturen. De roeibaan ligt namelijk in het Amsterdamse bos. En het gaat al helemaal op als je dan ook nog roeit als een takkebos. Iedere vergelijking met bestaande roeiploegen berust overigens op louter toeval. Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.

Zoals je kunt zien: echte roeiers doen het op de Amstel, die laten zich niet het bos insturen. En de stemming zat er dit jaar bij de Head of the River goed in: niet alleen nattigheid in de boot, maar ook op het land. Geen thaise toestanden, maar gezellig hollands weer. En mocht je je afvragen wie van bovenstaande 8 heeft gewonnen: de boeg roeier was als eerste over de finish. Weliswaar heeft de stuurvrouw er alles aan gedaan om de boot met het roer naar voren over de finish te krijgen, maar deze omkeerpoging halverwege de race is niet gelukt. De 4 roeiers in het midden zijn invallers, dat kun je zien aan hun rode shirts.

Deze week heb ik ook begrepen waarom ze in Italië geen eieren verstoppen met Pasen. Ze zijn zelfs heel erg verbaasd, die Italianen, dat er met Pasen eieren worden verstopt, zij verven ze alleen maar. Ik heb daar nooit zo over nagedacht, bij ons verstopt de Paashaas gewoon ieder jaar de eieren. Maar in Italië hebben ze geen Paashaas, maar een Paaskonijn! En iedereen weet dat konijnen geen eieren verstoppen, dat doen ze gewoon niet. Ik denk dat ze een Paaskonijn hebben omdat konijnen dikker zijn dan hazen. En als je dat weer in chocola omzet, dan heb je dus meer chocola met Pasen. Als je het zo bekijkt is het allemaal weer heel logisch.
Ben ik toch benieuwd wat ze in Thailand hebben, ik vermoed een Paaskonijn want ze houden daar ook erg van zoetigheid. Of smelt de chocola daar zo snel met die temperaturen dat ze sowieso geen mogelijkheid hebben om aan pasen te doen?

Wat heb ik verkeerd gedaan

Je doet als ouder je best, je strompelt door het leven opdat je kinderen het beter hebben dan jezelf. En dan overkomt je toch nog de grootste ellende. Maar laat ik even een aanloop nemen zodat het allemaal niet al te hard overkomt. Uiteindelijk is de ramp al groot genoeg.

Ik begin (eindelijk) door te breken als schrijver. Mijn stuk is in zijn totaal gepubliceerd. Weliswaar is het in twee stukken geknipt, maar dat is logisch want het past ook op twee rubrieken. Ik ben er terecht trots op, want het is niet een stukje van een advertentie in een gratis blad, nee, je moet betalen om het stuk van mij te kunnen lezen. Ik verwacht binnenkort ook mijn vergoeding te ontvangen. En dit stuk je is ook niet anoniem, mijn naam staat TWEE keer expliciet vermeld. Je kunt dan wel geleerd hebben aan een of andere vrije universiteit, maar daarmee word je nog niet met naam vermeld. Ik zal binnenkort eens bij Harry langs gaan om te horen hoe je met zo'n nieuwe status om moet gaan. Kan ik gelijk een pijp aanschaffen, want dat schijnt het minste te zijn wat je als intellectueel moet doen. Natuurlijk blijf ik bescheiden, roem doet mij niets.

Verder zijn we deze week bij Sigmund langs gegaan, want onze nieuwe huiselijke situatie vraagt toch om enige bezinning. De ellende is dat die gek je gelijk voor een hele week laat betalen en je verhaal ook nog aan de Volkskrant verkoopt. Zo kan hij dubbel vangen. Ik heb er nu al spijt van, maar ja, je moet iets doen als alle kinderen het huis uit zijn gevlogen. Zo is het mij duidelijk geworden dat psychologen een goed inkomen hebben, terwiijl ze eigenlijk alleen maar domme opmerkingen maken. Dat is echt een vak voor roeiers, die hebben geleerd hoe ze heel hard trainen om vervolgens te verliezen. Aan mij is het echter niet besteed, ik bedoel natuurlijk het psycholoog zijn, want roeien is best leuk. Sigmund heeft ons in ieder geval goed getilt en ik hoop dat hij niet doorgaat met het publiceren van onze zieleroersels.

Mijn vertaling van het komverbod heeft vele reacties losgeweekt en zeker 1 persoon heeft zelfs de moeite genomen om te reageren. Het is toch schandelijk zoals onze dieren worden behandeld. Als er vroeger een kalf werd geboren, dan werd er na enkele weken een schets gemaakt, zodat het dier kon worden geïdentificeerd. Dat was zo ongeveer wat een paspoort is voor de mens. Je zou denken dat de dieren nu op de foto worden gezet in deze moderne tijd. Maar nee hoor, ze krijgen een gigantisch oormerk dat ook nog eens lijkt mee te groeien. Waarom doen we dat de dieren toch aan? Er is een partij van de dieren, maar dit lijkt niet op hun programma te staan. Ik ben er deze week achter gekomen waarom we dat niet zo erg vinden. Dat komt eenvoudigweg omdat er heel veel mensen zijn die allerlei gaten, labels en andere piercings door hun lijf jagen. Dat vinden mensen dus normaal! Ik heb altijd geleerd dat dit soort verminkingen typisch waren voor domme inboorlingen in Afrika en Azïë. Maar sinds de westerling regelmatig naar die gebieden gaat lijkt het er steeds meer op dat dit soort primitieve verschijnselen normaal worden. Het doorboren van lichaamsdelen wordt zelfs als teken van schoonheid gezien!? Tja, als we er zo tegenaankijken dan vindt ik dat we ook niet moeten klagen als dieren worden mishandeld. Ook de dieren moeten er maar aan wennen dat ze niet beter worden behandeld dan de mensen.

Na deze inleiding wil ik dan terugkeren tot mijn echte probleem: wat ik heb ik toch verkeerd gedaan? Je probeert je kinderen op te voeden tot zelfstandige mensen. Je leert ze dat je niet tevreden moet zijn met de feiten, maar dat je altijd moet begrijpen hoe het in elkaar zit. De natuur is een mysterie, maar met veel geduld kun je het langzamerhand ontrafelen. De mens is een schepping van God en alle ellende die ons overkomt hebben we te accepteren. Je sleept dus je kinderen mee naar alle kerken die je tegenkomt om de schoonheid van de godsaanbidding te tonen. Verder leg je uit dat er natuurwetten zijn waaraan je niet kunt ontkomen, zoals de zwaartekracht. Door helder te redeneren kun je alles om je heen proberen te begrijpen. Het leven heeft een begin en een einde en daar tussen door kun je af en toe een storing hebben en dat noemen we ziekte. Niet iets om je druk over te maken, het gaat vanzelf weer over. Je stuurt je kind dus met een gerust geweten naar Thailand, want je hebt er immers alles aan gedaan om haar voor te bereiden op die andere cultuur. Als je maar verstandig bent en de lessen van je vader toepast kan er niets mis gaan. En inderdaad gaat het lange tijd goed. Totdat ik de weblogs van de afgelopen week las. Je kunt gerust aannemen dat ik na het lezen van de weblog, en met name na het zien van de foto's lijkbleek werd. Mijn hart sloeg een aantal slagen over en ik moest mijn adem weer met geweld op gang brengen. Wat is er namelijk het geval: mijn dochter wil DOKTER worden!!!! Vreselijk om te constateren dat alles wat je hebt gedaan vergeefs is geweest. Vriendinnen zijn tenminste verstandig en schrijven iets over het verbeteren van apparatuur om het leven van de mens via de natuurkunde te verbeteren, maar mijn dochter schrijft met veel smaak over alle mismaakte wezens die ze heeft gezien. Ik heb ze er altijd voor weten te behoeden om de gesprekken tussen doktoren te horen. Van vroeger kan ik mij die verjaardagen nog herinneren. "Ik had deze week een leuk geval, iemand had een breuk en zijn darmen hingen op de grond". En ook: "Tja, dat kind was dus al 2 maanden dood toen wij die buik opensneden, maar wel interessant hoe dat de ingewanden van de moeder kan aantasten". Of bijvoorbeeld: "Als je zo'n open ruggetje hebt kun je alle zenuwen aanraken, dat is best een leuk spelletje. Dat doen ze zelfs als ze al een tijdje dood zijn, moet je ook eens proberen!". Je begrijpt, ik zie er als een berg tegenop om met twee van dat soort medicijnmensen aan 1 tafel te moeten zitten. Dus vraag ik me af: wat heb ik toch verkeerd gedaan?

PS Ik mail de verhalen van Sigmund niet, daar ga je maar zelf voor betalen (www.volkskrant.nl). Hij was al duur genoeg.