Het was een fraaie zomerdag, lekker zonnig maar niet met die lome hitte die de zomer zo zwaar kan maken. Op de hoek van de Europaboulevard en de Van Nijenrodeweg zat agent Bakema van de zon te genieten. Nog 2 jaar en dan kon hij gaan genieten van zijn pensioen. Was hij eindelijk verlost van al dat gezeur van commissaris Buitendam dat hij meer bonnen moest schrijven en minder met de mensen moest praten. Hij wist wel dat hij niet meer de snelste was de laatste jaren, zijn leeftijd begon wel mee te spelen. Nee dan vroeger, toen kon je nog eens gezellig in de buurt je ronde doen. Her en der een praatje maken en goed luisteren of er ergens problemen waren.En of Handige Henkie weer eens te diep in het glaasje had gekeken en zijn vrouw Blonde Nel had geslagen. En als je een keer goed werk had gedaan dan mocht je van De Cock bij Lowietje een goed glas cognac gaan drinken. Maar nu zat iedereen achter de computer of had zo'n moderne telefoon bij zich. Alles wat je doet wordt genoteerd en geëvalueerd. Gek word je er van! Vanmorgen nog had hij op zijn donder gekregen omdat hij geen proces verbaal had opgemaakt van die ruzie bij dat gezien in de Feike de Boerlaan. Terwijl hij dat toch maar mooi had opgelost door eens rustig met ze te praten. Daarom moest hij nu de hele middag snelheid controles uitvoeren met zo'n laser apparaat. Terwijl hij zo zat te mijmeren kwam er uit de Europaboulevard een auto aanrijden, een zwarte Opel Zafira met kenteken. De inzittenden, duidelijk 2 studenten, hebben haast. Eigenlijk hadden ze al om 3 uur op hun afspraak met de vertegenwoordiger van Heineken moeten zijn, maar zoals alle studenten kunnen ook zij hun tijd nog niet goed indelen. Daarom besluit de bestuurder nog eens stevig op het gaspedaal te gaan staan om zo de verloren tijd in te halen. Kansloos, maar je probeert alles om de schijn hoog te houden. Op het moment dat ze agent Bakema voorbij scheuren ontwaakt deze uit zijn mijmeringen. "Die zijn er gloeiend bij" zegt hij, hij richt zijn lasermeter en drukt de knop in. Het is 25 juni 15:18. Helaas is Bakema niet meer zo handig met die moderne apparatuur. Het is dan ook een stuk zwaarder dan het dienstwapen waar hij altijd veel beter mee overweg kon. Terwijl hij denkt op de auto te richten, drukt hij af als de lasermeter nog de lucht in wijst. "Kat in't bakkie" zegt Bakema tegen zichzelf, dat is in ieder geval 1 bon. Tevreden sukkelt hij weer in slaap.
Op Schiphol is het al 1 uur geweest als een ouder echtpaar afscheid neemt van de kinderen en op weg gaat naar de vertrekruimte. Ze gaan voor 3 weken naar Ierland om daar van de rust te genieten. Niet dat ze daar aan toe zijn, sinds de kinderen niet meet thuis wonen hebben ze de hele dag rust. Maar je hebt nu eenmaal vakantie en voor de buurt moet je dan wel ergens naar toe gaan. Zonder vakantie verhalen word je toch een beetje meewarig aangekeken. Eigenlijk hadden ze naar China gewild om daarmee de buren voorgoed te kunnen aftroeven, maar daar hebben ze uiteindelijk maar van afgezien, teveel gedoe. Vermoeid sjokken ze naar hun gate waar het wachten begint. Nog een geluk dat het vliegtuig volgens schema vliegt. Precies om 15:00 verlaat het vliegtuig de pier en begint naar de startbaan te taxiën. Zonder problemen stijgt het op om koers te zetten naar Dublin. Als ze net opgestegen zijn zegt de vrouw tegen de man: "Ik hoop maar dat ze geen gekke dingen uithaalt met onze auto, na deze vakantie hebben we voorlopig geen geld om een nieuwe te kopen. En die studie kosten stijgen ook weer ieder jaar". Het is 15:18 en beneden zich zien ze een rode lichtflits.
Wanneer Bakema aan het einde van de middag zijn snelheidsmetingen bekijkt ziet hij dat hij maar 1 overtreding heeft gescoord: Een snelheid van 663 km/uur om 15:18. Hij schrikt, dat kan niet kloppen, zo hard kan de auto niet gereden hebben. Maar als dit geen overtreding is dan heeft hij helemaal niets deze middag en dat zal Buitendam nooit accepteren. Maar als hij hier nu eens 63 km/uur van maakt, dan zal niemand het opvallen dat er iets is fout gegaan. Hij haalt een potje Tipp-Ex uit zijn zak. Jaren geleden heeft hij eens een fout gemaakt bij de bestelling en daardoor 20 potjes gekregen in plaats van 2. Ze zijn wel wat ingedroogd, maar er zit nog genoeg in om een 6 te laten verdwijnen. Zo dat klusje is geklaard, Bakema gaat met een opgelucht gevoel naar huis.
Als het oudere echtpaar na hun vakantie weer terugkomt staat er nog maar 1 van de kinderen hen op te wachten. Met hun laatste energie slepen ze hun koffers achter zich aan de trein in. Thuis zien ze een brief liggen van het Centraal Justitieel Incassobureau. Hun auto heeft een bekeuring gekregen vanwege te hard rijden. De man laat zich in zijn stoel vallen. De vrouw zucht en zegt: "Laat haar dat maar terugbetalen door hier in huis alles te komen schoonmaken". Dat is het laatste dat ze die avond nog tegen elkaar zeggen.
"Zeg Bakema, heb jij soms vliegtuigen zitten spotten?" vraagt Keizer aan Bakema.
"Hoezo?" vraagt Bakema verbaasd.
"Ik zie dat er iemand 663 km/uur heeft gereden, dat is zo ongeveer de snelheid van een opstijgend vliegtuig boven Amsterdam". Keizer laat hem de gegevens op zijn computer scherm zien.
" Nee hoor, ik heb een bon uitgeschreven voor 63 km/uur. Dus dat kan niet kloppen", zegt Bakema terwijl hij zich het zweet van het voorhoofd wist.
"Nou daar zijn ze dan mooi mee weggekomen" lacht Keizer.
Nog twee jaar en dan kan hij eindelijk van zijn pensioen gaan genieten.
